Η ετερογονία των αντιμνημονιακών σκοπών

του Χάρη Ναξάκη

Ως ετερογονία των σκοπών όρισε ο Αριστοτέλης την κατάσταση εκείνη όπου τα αποτελέσματα που παράγουν οι πράξεις ενός ατόμου ή υποκειμένου είναι αντίθετα από τις αρχικές του επιθυμίες και επιδιώξεις.

Πώς γίνεται ένας αντιμνημονιακός να εφαρμόζει τα μνημόνια ; Είναι δυνατόν η πρόθεση σου να είναι να δημιουργήσεις ένα κόσμο δίκαιο και τελικά να πράττεις ανήθικα και άδικα; Να θέλεις να απαλλάξεις την κοινωνία από τυράννους και να γίνεις ο ίδιος τύραννος ; Η ιστορία βρίθει από παραδείγματα που η πράξη δεν υλοποιεί την πρόθεση ή διαφορετικά που η πρόθεση αποτυγχάνει στην πράξη. Πόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν πίστεψαν στον απελευθερωτικό μήνυμα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού και στην συνέχεια ματαιώθηκαν οι προσδοκίες τους ή εξευτελίστηκαν δικαιολογώντας τις σταλινικές δίκες και τα προνόμια της νομενκλατούρας; Πόσες φορές στην ανθρώπινη ιστορία η ηθική πρόθεση εκατομμυρίων αγωνιστών ήταν η πάλη για την χειραφέτηση της ανθρωπότητας αλλά στην πράξη εργάστηκαν για την υποδούλωση της ; Πόσες φορές δεν έχει συμβεί στα ανθρώπινα να φθείρονται υψηλοί σκοποί και ιδανικά από ευτελή και ιδιοτελή μέσα που τίθενται στην υπηρεσία τους; Η χρήση μη έντιμων μέσων σχεδόν πάντα διαφθείρει τον ηθικό σκοπό. Η ρήση «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις» μας δείχνει ότι οι ηθικές προθέσεις δεν αρκούν διότι οι πράξεις ενός ηθικά σκεπτόμενου όντος μπορεί να είναι ανήθικες. Στο δίπολο σκοποί-μέσα πολύ συχνά τα μέσα εργάζονται για την υποδούλωση του σκοπού. Αν βάλουμε στην άκρη τους μακροπρόθεσμους σκοπούς (π.χ. κατάργηση μνημονίων) και ασχοληθούμε με τις επείγουσες ανάγκες (άμεση δράση), τότε θα θυσιάσουμε το σκοπό για τον ρεαλισμό του μικρότερου κακού.

“Μαγικές λύσεις… υπάρχουν!»

του Δημήτρη Τσιμούρα

Πριν από λίγο στη συνέντευξη του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας μ’ αφορμή τη ΔΕΘ, ο δημοσιογράφος, αφού έκανε τη… “δύσκολη” ερώτηση προς τον πρόεδρο και υποψήφιο πρωθυπουργό, κατέληξε: “Είναι γνωστό ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν”, επαναλαμβάνοντας γνωστή φράση του κ. Μεϊμαράκη.

Μόνο που το άφησε μισό! Γιατί, ναι μεν δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για το λαό, όμως, υπάρχουν και παραυπάρχουν τέτοιες για συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, για μια χούφτα ανθρώπων. Αυτοί, μαζί με τους “εταίρους” μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης , βάζουν στο χέρι ό,τι ληστεύουν σήμερα, μ’ αφορμή την κρίση και τα μνημόνια, από αυτούς που τα παράγουν.

Κι αυτοί, βέβαια, έχουν ονοματεπώνυμο. Είναι όλοι όσοι στηρίζουν αυτήν την προκλητική και απάνθρωπη πορεία, που έχει οδηγήσει σε απόγνωση και κατάθλιψη την πλειοψηφία των Ελλήνων, που έχει φράξει το μέλλον των παιδιών μας, και που μας οδηγεί πίσω ολοταχώς!

Είναι οι τραπεζίτες, που βλέπουν συνεχώς στα ταμεία τους να εισρέει το χρήμα από τις ανακεφαλαιοποιήσεις, από τη ληστεία των ταμείων των ασφαλισμένων, από τα δάνεια που παίρνουν στο όνομα του ελληνικού λαού, από τη “νόμιμη” ληστεία των πελατών τους, από τις κατασχέσεις, που μετά τις εκλογές θα ενταθούν στο έπακρο!

Ο Bertolt Brecht για τον όρο «μετανάστες»

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν’: «Μετανάστες»

Θα πει, κείνοι που αφήσαν’ την πατρίδα τους.

Εμείς, ωστόσο, δεν φύγαμε γιατί το θέλαμε

λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη.

Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε

να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.

Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνήγησαν, μας προγράψανε.

Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δεν θα ‘ναι, μα εξορία.

“Λαθροχειρούν για να κρύψουν το έγκλημα της… αριστεράς!”

του Δημήτρη Τσιμούρα

Από πολλές κατευθύνσεις γίνεται μια προσπάθεια αποενοχοποίησης της αδόξως απελθούσας επτάμηνης κυβέρνησης, της… “αριστεράς” -αφού φόρτωσε στον ελληνικό λαό, σε αγαστή συνεργασία μ’ αυτούς που προηγούμενα κατήγγειλε, ένα ακόμη μνημόνιο, το τρίτο κατά σειρά- για να αποκτήσει την εύνοια, και να κρατηθεί ελέω δανειστών στην κυβερνητική εξουσία.

Χτίζουν τα “επιχειρήματά” τους πάνω σε βάση, που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα και μέσω “λογικών αλμάτων”, αφού επικαλούνται ποιητές, επαναστάτες, φιλοσόφους, τσιτάτα και άσχετα ιστορικά γεγονότα, αφού αποσιωπούν συνειδητά καθοριστικές πολιτικές επιλογές της πρώτης… “αριστερής” κυβέρνησης και ξεπερνώντας εν τάχει τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε… σκληρές μάχες με τους… εχθρούς “εταίρους” κι έκανε το καλύτερο δυνατό για τον ελληνικό λαό σε αντίθεση με τα προηγούμενα μνημονιακά κόμματα, τα οποία παραδόθηκαν στο… “σύμμαχο” εχθρό αμαχητί!

Από την όλη αγωνιώδη προσπάθεια που κάνουν, για να πείσουν, ένα πράγμα τούς λείπει. Τα επιχειρήματα!

Ας μη σταθούμε στην άποψη του γράφοντος ότι όλα ήταν προσυμφωνημένα, πριν δώσουν οι δανειστές το ok για την εκλογή της πρώτης… “αριστερής” κυβέρνησης και ας πάρουμε με τη σειρά τα γεγονότα και τις κινήσεις της μετά τις εκλογές.