« Απόψε θα πλαγιάσουμε σε δροσερό χορτάρι
Θα δώσει και θα πάρει το γλέντι μας παιδιά.
Εμπρός μη χάνουμε καιρό, ας μπούμε αράδα αράδα
Ελλάδα μας, Ελλάδα, αστέρι τα’ ουρανού
Ελλάδα μας, Ελλάδα, δε βγαίνεις απ’ το νου.
Η αγάπη θέλει φίλημα κι ο πόλεμος τραγούδια
στην κεφαλή λουλούδια και φλόγα στην καρδιά.
Ας έρθει ο Χάρος για να δει με τι κορμιά θα μπλέξει
Ας έρθει κι ας διαλέξει πριν μπει στη μαύρη γη.»
Ελάχιστος φόρος τιμής, επειδή θαρρώ πως υποβαθμίστηκε τις μέρες που πέρασαν, στην Εθνική Αντίσταση. Ήταν ένα πρωτόγνωρο και, τουλάχιστον για την Ευρώπη, μοναδικό ιστορικό γεγονός το ξέσπασμα και η μαζική, μαζικότατη συμμετοχή του λαού στις πόλεις, την ύπαιθρο, στα χωριά. Μέσα σε πραγματικά σκληρές συνθήκες, με το θάνατο να συνοδεύει τα βήματα των νέων που έγραφαν τη νύχτα συνθήματα στους τοίχους, σαλτάριζαν στα γερμανικά καμιόνια, μετέφεραν μηνύματα, με κουκουλοφόρους καταδότες, βασανιστήρια, ομαδικές εκτελέσεις φούντωσε και θέριεψε ένα κίνημα αντίστασης, αλληλεγγύης, μαχών σ’ όλα τα μέτωπα.
Το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) ιδρύθηκε στις 27 Σεπτέμβρη του 1941 με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και ο ΕΛΑΣ ( Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) τον Φλεβάρη του 1942 με απόφαση του ΕΑΜ και πρωτοκαπετάνιο τον Άρη Βελουχιώτη. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο συγκέντρωναν στους κόλπους τους τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού αδιακρίτως φύλλου, ηλικίας και, εν πολλοίς, πολιτικής τοποθέτησης. Ως την ημέρα αποχώρησης των Γερμανών κέρδισαν τη «μάχη» κατά της πείνας, διοργάνωσαν απεργίες, ακύρωσαν την επιστράτευση, προκάλεσαν σημαντικές απώλειες στους κατακτητές, σε έμψυχο δυναμικό και εφοδιασμούς, κέρδισαν δεκάδες συγκρούσεις.
Εμείς, σήμερα, μπορούμε να στηθούμε απέναντί τους και να πούμε «Άμμες δε γ’ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες»;
Νίκος Μπέκης