της Αιμιλίας Τσαγκαράτου
Στα σχολεία της επαρχίας Τσουμπούτ στην Αργεντινή, η ημερομηνία στους πίνακες γράφει «1η Αυγούστου». Δείχνει την τελευταία μέρα που λειτούργησαν τα σχολεία (στην Αργεντινή η σχολική χρονιά ξεκινά τον Μάρτιο και τελειώνει τον Δεκέμβριο), γιατί οι εκπαιδευτικοί εδώ και δέκα βδομάδες βρίσκονται σε απεργιακή κινητοποίηση. Όχι, δεν διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς τους. Ζητούν να πληρώνονται, αφού εδώ και μήνες παίρνουν μόνο ένα μέρος του μισθού τους. Είναι μία από αυτές τις ειδήσεις που περνούν στα «ψιλά», ή που δεν τις μαθαίνουμε καθόλου. Εξάλλου πώς να χωρέσουν στα ΜΜΕ ειδήσεις που αφορούν μια χώρα που αποτελεί τρανό παράδειγμα της μεγαλύτερης αποτυχίας του νεοσυντηρητικού αφηγήματος και που η μία κρίση διαδέχεται την άλλη… Το γεγονός ότι στην Αργεντινή οι εκπαιδευτικοί της επαρχίας Τσουμπούτ βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις εδώ και δέκα βδομάδες δεν είναι και παράδειγμα προς μίμηση.
Στις 19 Σεπτέμβρη οι εκπαιδευτικοί στην Αργεντινή προχώρησαν σε 24ωρη πανεθνική απεργία. Αφορμή αποτέλεσε ο θάνατος δύο εκπαιδευτικών, των Jorgelina Ruiz Díaz και Cristina Aguilar σε αυτοκινητιστικό ατύχημα την Τρίτη 17 Σεπτέμβρη, όταν επέστρεφαν από διαδήλωση στα πλαίσια των κινητοποιήσεων στο Τσουμπούτ. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής των εκπαιδευτικών, που θεωρούν την κυβέρνηση υπεύθυνη για τους θανάτους αυτούς. Στο πλευρό τους βρίσκονται οι μαθητές και οι εργαζόμενοι, που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις και στις καταλήψεις των σχολείων. Continue Reading