Αξιολόγηση των σχολικών μονάδων: ευκαιρία ή κατάρα;

Του Ηλία Παπαχατζή,

Αξιολόγηση των σχολικών μονάδων: ανατροφοδότηση της εκπαιδευτικής λειτουργίας ή μοχλός για την κατηγοριοποίηση, υποβάθμιση και κλείσιμο σχολείων;

Ακόμα δεν έχει στεγνώσει το μελάνι από την κοινωνική κατακραυγή απέναντι στον τελευταίο νόμο για τα Πανεπιστήμια ( με επιστέγασμα τη δήλωση του πρωθυπουργού ότι “η είσοδος της αστυνομίας φέρνει το δημοκρατικό αέρα στα ΑΕΙ”… δήλωση αντίστοιχη της μη σχέσης των κυβερνώντων με τη δημόσια εκπαίδευση – αφού οι αρμοδιότεροι απ’ αυτούς ποτέ δε σπούδασαν σε δημόσιο ΑΕΙ) και η υπουργός επαίρεται ότι έρχεται νέος νόμος, που θα φέρει την ελευθερία και την αυτονομία στην Α/θμια και Β/θμια εκπαίδευση.

Μέχρι τότε τα σχολεία πιέζονται αυτές τις μέρες να εφαρμόσουν το νόμο για την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Καλούνται να αξιολογήσουν το έργο τους εκπαιδευτικά και διοικητικά. Το έργο για μια χρονιά,που το περισσότερο διάστημα ήταν (είναι) κλειστά κι επομένως το μόνο,που  καλούνται με ρεαλιστικούς όρους να διασώσουν (στο μέτρο που μπορούν), είναι η υγεία και η ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών.

Γιατί, μην κοροϊδευόμαστε, η χρονιά μαθησιακά έχει χαθεί. Οσες παρατάσεις κι αν κάνει το υπουργείο, στην τηλεκπαιδευση δεν πρόκειται να προχωρήσει η μάθηση ούτε η μάθηση θα στριμωχτεί μέσα στην άνοιξη και η γνώση θα αφομοιωθεί αυτοστιγμής,όπως θα επιθυμούσε η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ: Αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση: Μύθοι, παραπληροφόρηση, εκφοβισμοί

Νεοφιλελευθερισμός στην εκπαίδευση: ένα «νέο» όραμα για την παιδεία από το παρελθόν.

ΠΗΓΗ: e-lesxi.gr

Μετάφραση: Κώστας Αμοιρόπουλος

Το παρακάτω κείμενο είναι η απάντηση έμπειρων εκπαιδευτικών του Εθνικού Συλλόγου Διδασκαλίας του Δράματος της Αγγλίας (NATD) στην έκκληση του Κώστα Αμοιρόπουλου να μας ενημερώσουν για τις επιπτώσεις της εφαρμογής τού νεοφιλελεύθερου προγράμματος γενικότερα στην εκπαίδευση της χώρας τους. Το ζητήσαμε για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος και στην Ελλάδα μετά από την πρόσφατη όξυνση της συζήτησης περί νεοφιλελεύθερων πολιτικών στη δική μας εκπαίδευση.Η Αγγλία είναι από τις πρώτες χώρες που εφάρμοσαν αυτό το μοντέλο από τις αρχές της δεκαετίας του 80. Πιστεύουμε λοιπόν ότι οι εκπαιδευτικοί της μπορούν να μας προσφέρουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το τι σημαίνει στη σχολική πράξη και πρακτική η νεοφιλελεύθερη πολιτική.Οι συνάδελφοι από την Αγγλία ανταποκρίθηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και ανησυχία για αυτές τις πολιτικές που φαίνεται να επικρατούν στις προθέσεις των σχεδιαστών της εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ελλάδα αλλά και να «γοητεύουν» όλο και περισσότερο τους εκπαιδευτικούς στη χώρα μας.Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια μετάφραση ενός ελαφρά μεγαλύτερου κειμένου (επειδή κάποιες λεπτομέρειες μάλλον δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές στην Ελλάδα ή κρίθηκαν ότι δυσκολεύουν την ανάγνωση του άρθρου εξαιρέθηκαν από τη μετάφραση).Το κείμενο γράφτηκε εκ μέρους του NATD από τους: Maggie Hulson και Guy Williams εκδότες του περιοδικού The Journal for Drama in Education National Association for the Teaching of Drama

Επίσης συνεισέφεραν οι : Liam Harris – πρόεδρος του National Association for the Teaching of Drama, Theo Bryer – ταμίας του National Association for the Teaching of Drama. Κείμενα σε italics και σε παρένθεση αποτελούν διευκρινίσεις του μεταφραστή.

Αυτό συνέβη στην Αγγλία

Κάποια από αυτά που αναφέρονται παρακάτω προέρχονται από έρευνα. Το μεγαλύτερο κομμάτι όμως προέρχεται από την εμπειρία μας.

Ιστορικό πλαίσιο: Το παρελθόν

Το 1944 η μεταπολεμική κυβέρνηση των εργατικών εισήγαγε την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, Butler, που προέβλεπε δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά. Η κρατική εκπαίδευση εξελίχθηκε, ως επί το πλείστον, σε προοδευτική κατεύθυνση και τα γενικά σχολεία άρχισαν να εξαπλώνονται σε όλη την επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο τύπο σχολείων, τα γενικά σχολεία δεν επέλεγαν τους εισαγόμενους σε αυτά στη βάση των επιδόσεών τους ή των ταλέντων τους.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ: Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές δεν είναι αναλώσιμο είδος!