Η νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική αναδιάρθρωση της ελληνικής εκπαίδευσης, η ΑΔΙΠΠΔΕ και η «κριτική σχολική παιδαγωγική» του προέδρου της

Γιώργος Γρόλλιος*

Στο παρόν κείμενο εξετάζονται όψεις του ρόλου της Αρχής για τη Διασφάλιση της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ) από το 2013 μέχρι το 2021. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους η ΑΔΙΠΠΔΕ στήριξε τη νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική αναδιάρθρωση της ελληνικής εκπαίδευσης που προώθησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις και η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κυρίως μέσω της επιλεκτικής δημόσιας σιωπής και του περιεχομένου των εκθέσεών της, καθώς και μέσω της επίκλησης απόψεων κριτικών παιδαγωγών, επίκλησης που συνδέεται με την «κριτική σχολική παιδαγωγική» την οποία προτείνει ο πρόεδρός της.

Η νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική κοινωνικοπολιτική αναδιάρθρωση είναι, πρωταρχικά, μια διεθνής επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου εναντίον των δυνάμεων της εργασίας. Έχει ως βασικό χαρακτηριστικό της στοιχείο τη μείωση του κοινωνικού χαρακτήρα του κράτους και την ενίσχυση του κατασταλτικού του ρόλου. Ξεκίνησε μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στη δεκαετία του 1970, όταν οι κυρίαρχες τάξεις, αρχικά στη Μ. Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) και στη συνέχεια διεθνώς, υιοθέτησαν τα νεοφιλελεύθερα και νεοσυντηρητικά δόγματα. Παρά το ότι η οικονομική κρίση του 2008 έδειξε τις συνέπειες της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών διεθνώς και με ιδιαίτερη ένταση στη χώρα μας, η νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική αναδιάρθρωση συνεχίζεται μέχρι σήμερα.[1]

Στον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης-νεοσυντηρητικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης βρίσκεται η επιχειρηματικοποίησή της, δηλαδή η αμεσότερη υπαγωγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου, με βασικά στοιχεία: α) τη δραστική περικοπή των δαπανών για τη δημόσια εκπαίδευση, η οποία εκτός από μηχανισμό διευρυμένης κοινωνικής αναπαραγωγής αποτελεί και πολιτική-μορφωτική κατάκτηση των υποκείμενων σε εκμετάλλευση και καταπιεζόμενων κοινωνικών τάξεων, με στόχο την απαξίωση και την υποβάθμισή της και συνεπώς την προώθηση της ιδιωτικής, κυρίως με βάση το σκεπτικό ότι η δημόσια εκπαίδευση είναι σπάταλη, γραφειοκρατική, υπεύθυνη για τη διόγκωση της ανεργίας, εξισωτική και αναξιοκρατική, ενώ οι εκπαιδευτικοί είναι ιδιοτελείς και οκνηροί, β) τη διείσδυση επιχειρήσεων σε τομείς της δημόσιας εκπαίδευσης και την εφαρμογή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη διοίκησή της, ώστε να λειτουργεί ευέλικτα, πειθαρχημένα και αποτελεσματικά για τα συμφέροντα της κυρίαρχης κοινωνικής τάξης, γ) την έμφαση σε όσα γνωστικά αντικείμενα παρέχουν δεξιότητες για την αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση εκείνων που έχουν κυρίως ανθρωπιστικό, καλλιτεχνικό και κοινωνικό περιεχόμενο, καθώς και την προώθηση της κατάρτισης έναντι της πολύπλευρης μόρφωσης, δ) την ενίσχυση της διαφοροποίησης και του ανταγωνισμού μεταξύ των εκπαιδευτικών μονάδων ώστε η εκπαίδευση να λειτουργεί ως αγορά και ε) την ενίσχυση της ιεραρχικής από τα πάνω αξιολόγησης της εκπαίδευσης, των μαθητών και των εκπαιδευτικών με σκοπό τον ολοκληρωτικό ιδεολογικοπολιτικό έλεγχό τους.[2]

Η νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική αναδιάρθρωση δημιούργησε μια εκπαιδευτική βιομηχανία παγκόσμιων διαστάσεων στην οποία πρωταγωνιστούν διεθνείς οργανισμοί όπως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και μεγάλες επιχειρήσεις (πολυεθνικές και εθνικές). Τα κέρδη για τις επιχειρήσεις είναι τεράστια, ιδιαίτερα στον τομέα της αξιολόγησης, είτε πρόκειται για αξιολογήσεις μαθητών είτε πρόκειται για αξιολογήσεις εκπαιδευτικών και θεσμών (σχολείων, πανεπιστημίων). Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών για τη μεγάλη πλειονότητα των εκπαιδευτικών είναι καταστροφικά: πτώση του ηθικού, πρόωρη εγκατάλειψη του επαγγέλματος, αύξηση των ωρών εργασίας, μειώσεις μισθών, απολύσεις, επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, επιδείνωση των συνθηκών εντός των οποίων διεξάγεται η διδασκαλία. Για τη μεγάλη πλειονότητα των μαθητών, τα αποτελέσματα είναι αναλόγως αρνητικά: αντιμετώπισή τους ως εμπορεύματα, εμπέδωση των άτυπων διακρίσεων εναντίον εκείνων πουπαρουσιάζουν χαμηλές επιδόσεις από τη μεριά των διευθύνσεων για να μη βρεθούν στην κατηγορία των αποτυχημένων σχολείων τα οποία κλείνουν ή ιδιωτικοποιούνται, τυποποίηση και συντηρητικοποίηση των παιδαγωγικών πρακτικών με στόχο την προσαρμογή τους στις απαιτήσεις των πολυάριθμων εξετάσεων.[3]

Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα, την Αλληλεγγύη: Κάλεσμα Δευτέρα 1/11 στα δικαστήρια-Συνεχίζεται η δίκη των συλληφθέντων στα Σεπόλια για την πορεία του Πολυτεχνείου

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 1/11 ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΣΕΠΟΛΙΩΝ

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Συνεχίζεται τη Δευτέρα 1/11 από τις 9 πμ στο κτίριο 3, στην αίθουσα 4 η δίκη των συλληφθέντων στα Σεπόλια, μετά την ολοκλήρωση της πορείας στις  17/11//2020 για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Του Ορέστη Καττή, της Λυδίας Καττή, του Νικόλα Καβακλή, φοιτητών μελών της νΚΑ, του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Μάκη Λιβάνη μέλους της Πρωτοβουλίας για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Μαζί με την κατηγορία της παραβίασης μέτρων covid, λόγω της συμμετοχής με χιλιάδες άλλους στις κινητοποιήσεις για το Πολυτεχνείο που είχαν καθολικά απαγορευτεί με πρόσχημα την πανδημία, διώκονται για πλήθος χαλκευμένων από την αστυνομία κατηγοριών μετά την βάρβαρη επίθεση που έκανε σε όσους-ες κατοίκους της περιοχής αποχωρούσαν. Για βία κατά υπαλλήλων, σωματική βλάβη, απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης, εξύβριση με λόγο και έργο, απόπειρα ελευθέρωσης κρατουμένου, διατάραξη της λειτουργίας υπηρεσίας από κοινού.

Από την πρώτη μέρα της έναρξης της δίκης με την κατάθεση του αστυνομικού κατηγορίας καταφάνηκε η σκευωρία της αστυνομίας, αφού περιέγραψε τα γεγονότα με πλήθος παραποιήσεις και ψέματα. Ότι δήθεν υπήρχε εκείνη την ώρα συγκέντρωση στο μετρό με πανό ανοιγμένα και όταν εμφανίστηκαν οι αστυνομικοί με τις μηχανές οι συγκεντρωμένοι τους έβρισαν και τους πέταξαν πέτρες, και όταν επιχείρησαν να συλλάβουν τον ένα μπήκε μέσα σε πυλωτή, ανέβηκε σε καπό αυτοκινήτου προξενώντας του ζημίες, έκανε χειρονομίες και  έβριζε προσπαθώντας να αποφύγει τη σύλληψη.

Οι χαλκευμένες κατηγορίες της αστυνομίας και της εισαγγελικής παραπομπής καταρρίπτονται από το οπτικό και ηχητικό υλικό και το πλήθος των αυτόπτων μαρτύρων. Γείτονες, φίλους, δικηγόρους, γιατρούς, φοιτητές, συνδικαλιστές, συμβούλους που έχουν δηλώσει τη συμπαράστασή τους στους κατηγορούμενους και τη διαθεσιμότητά τους να καταθέσουν. 

Αποδεικνύεται ότι με κυβερνητική εντολή εκδηλώθηκε η βάρβαρη βία από την αστυνομία που εκδηλώθηκε με κυνηγητό με μηχανές, επίθεση, προπηλακισμούς, ξύλο, βρισιές και σεξιστική λεκτική επίθεση ακόμα και μέσα στο αστυνομικό τμήμα, βιαιοπραγίες και αυταρχισμός που οδήγησαν και στο νοσοκομείο με ισχαιμικό τον πατέρα των δύο άλλων κατηγορούμενων φοιτητών. Στόχος η τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται κόντρα στους σχεδιασμούς του συστήματος, η επιβολή απαγόρευσης κινητοποιήσεων, της πολιτικής και κινηματικής δράσης όσων αντιστέκονται.

Το κίνημα αλληλεγγύης στους διωκόμενους είναι μεγάλο και απλώνεται από φοιτητικούς συλλόγους, εργατικά σωματεία, κινηματικές συλλογικότητες, φορείς αλληλεγγύης,  κινήσεις πόλης και περιφέρειας, εργατικά σχήματα μέχρι ομοσπονδίες, συνομοσπονδίες και δήμους φορείς με περισσότερα από 160 ψηφίσματα μέχρι τώρα. Εκφράστηκε και στην συγκέντρωση στα δικαστήρια την πρώτη μέρα της δίκης την Τετάρτη 13/10, έτσι θα εκφραστεί και τη Δευτέρα που καλούν πάλι σε συγκέντρωση φοιτητικοί σύλλογοι, συλλογικότητες περιοχών.

Κ.Ε.Δ.Δ.Α- Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα, την Αλληλεγγύη

Η επιτροπή πρωτοβουλίας συνταξιούχων εκπαιδευτικών: Πρόσκληση

Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, παλιοί και νέοι.

Με την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων (ξεκινούν από το 1992 Ν. Σιούφα), της σημερινής, αλλά και των ρυθμίσεων που ετοιμάζονται, βιώνουμε όλοι και όλες μια πολύ δύσκολη κατάσταση.

• Άγριες περικοπές πάνω από μια δεκαετία των συντάξιμων αποδοχών και του εφάπαξ , κατάργηση των δώρων κλπ.,που ισοδυναμούν με ολόκληρη περιουσία!
• Εκτίναξη των ορίων συνταξιοδότησης, ενώ συζητούνται νέες αυξήσεις!
• Μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή των συντάξεων (οι εκκρεμείς συντάξεις φτάνουν τις 130 χιλ!),των επικουρικών και του εφάπαξ . Μας αναγκάζουν να ζούμε(?) πάνω από 2 χρόνια με ένα εξευτελιστικό «έναντι», λιγότερο και από το 50% του τελευταίου μισθού μας !
• Κλοπή των οφειλόμενων αναδρομικών, όταν επιτέλους αποδίδεται η κύρια σύνταξη, λόγω μιας παράλογης και ληστρικής φορολογίας (μνημονιακός νόμος 4172/13 άρθρο 60 ),αντί να μας επιστρέφονται και με τόκο όλα τα παρακρατημένα εισοδήματα.
• Ιδιωτικοποίηση των επικουρικών ταμείων και τζογάρισμα- ληστεία των αποθεματικών τους με συνέπεια την εξαφάνιση τους μελλοντικά.
• Άγνοια, αγωνία και σύγχυση για τους όρους και προϋποθέσεις συνταξιοδότησης μέσα από μια χαώδη και συνεχώς μεταβαλλόμενη νομοθεσία, που δημιουργεί μια ασφαλιστική «ζούγκλα», με αποτέλεσμα να καταφεύγουμε σε κάθε λογής «εργατολόγους» με το αζημίωτο και με αμφίβολα αποτελέσματα.
• Υποστελέχωση και αδυναμία εξυπηρέτησης- ενημέρωσης των συνταξιούχων από τον «ενιαίο» ΕΦΚΑ.
• Εικόνα διάλυσης και υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ, εν μέσω πανδημίας, με αποτέλεσμα να βιώνουμε την τραγική υποβάθμιση της περίθαλψης μας και να καταφεύγουμε (όσοι μπορούμε) στους χρυσοκάνθαρους της ιδιωτικής υγείας .

Θεωρούμε ότι μπορούμε ενωμένοι και όχι ο ατομικά ο καθένας να αντισταθούμε σ’ αυτή την ανάλγητη πολιτική .

Πήραμε την πρωτοβουλία για μια συνάντηση των συνταξιούχων και από τις 3 βαθμίδες της εκπαίδευσης της πόλης μας για να βρούμε τρόπους και μορφές διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων μας και να σχηματίσουμε την αναγκαία συλλογικότηταμας.

Όλοι μαζί, αγωνιστικά και σε συνεργασία με τις άλλες συνταξιουχικές οργανώσεις και πρωτίστως με την ΠΕΣΕΚ και τα σωματεία της εκπαίδευσης, μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Σας καλούμε την Δευτέρα 1 Νοέμβρη στις 7μμ στην μεγάλη αίθουσα της ΕΔΟΘ (4^Ος όροφος)

Επιτροπή πρωτοβουλίας για τη συλλογική συγκρότηση των συνταξιούχων εκπαιδευτικών: Ενημέρωση

Πώς διαμορφώνονται οι όροι και οι προϋποθέσεις στο συνταξιοδοτικό από την 1/1/2022

Τι θα ισχύσει από 1/1/2022 για τους εκπαιδευτικούς που θέλουν να βγουν στη σύνταξη

Σε 2 μήνες περίπου είναι γεγονός ότι ολοκληρώνεται η μεταβατική περίοδος σύγκλισης όλων των ειδικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στον γενικό κανόνα της εξόδου στα 62 ή τα 67 που θα ισχύσει από την 1/1/2022.

Ωστόσο, κρίσιμο είναι να επισημανθούν τα παρακάτω, αναφορικά με τον Ν. 4336/2015, ο οποίος διαμορφώνει 3 κατηγορίες ασφαλισμένων, σχετικά με το δικαίωμα συνταξιοδότησης:

H πρώτη κατηγορία:  είναι όσοι είχαν θεμελιωμένο δικαίωμα συνταξιοδότησης έως 18-8-2015, ημερομηνία έναρξης ισχύος του ν. 4336/2015. Θεμελιωμένο δικαίωμα είχαν όσοι έως 18-8-2015 είχαν συμπληρώσει και τα απαιτούμενα χρόνια και το κατά περίπτωση όριο ηλικίας. Οι ασφαλισμένοι αυτοί διατήρησαν το δικαίωμα τους, δεν υπήχθησαν στις λεγόμενες «μεταβατικές» διατάξεις και μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα τους χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό και χωρίς τον φόβο ότι μια μελλοντική αλλαγή νομοθεσίας μπορεί να ανατρέψει τα «ώριμα δικαιώματα» τους. Συγκεκριμένα, η υπουργική απόφαση που διευκρίνισε την εφαρμογή του ν. 4336/2015 αναφέρει: «Θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα μέχρι την έναρξη ισχύος του Ν. 4336/2015, ήτοι μέχρι και 18.8.2015, στους Οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, λόγω συμπλήρωσης των προϋποθέσεων του απαιτούμενου χρόνου ασφάλισης και ορίου ηλικίας, όπου αυτό προβλέπεται, δεν θίγονται και δύνανται να ασκηθούν οποτεδήποτε».

Η δεύτερη κατηγορία:  είναι οι ασφαλισμένοι που κατοχυρώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης έως 31-12-2021. Αυτοί οι ασφαλισμένοι βάσει της με αριθμό Φ11321/οικ.47523/1570/2015 – ΦΕΚ 2311/Β/26-10-2015 Υπουργικής απόφασης, μπορούν επίσης να ασκήσουν το δικαίωμα τους και μετά την 1η-1-2022 και δεν χάνουν το δικαίωμα ακόμα και αν συμπληρώνουν το νέο όριο ηλικίας μετά την 1-1-2022. Κατοχυρωμένο δικαίωμα αναφέρει η επίμαχη και ισχύουσα υπουργική απόφαση, υφίσταται «όταν ο ασφαλισμένος έχει τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθεί με τις προϋποθέσεις που διαμορφώνονται και ισχύουν κατά το έτος συμπλήρωσης του απαιτούμενου κατά περίπτωση χρόνου ασφάλισης ή ορίου ηλικίας, σύμφωνα με το προγενέστερο του Ν. 4336/2015 νομοθετικό πλαίσιο». Για να θεωρηθεί δηλαδή κατοχυρωμένο δικαίωμα θα πρέπει ο ασφαλισμένος να έχει συμπληρώσει τα απαιτούμενα χρόνια και το παλαιό, ισχύον πριν τον ν. 4336/2015, όριο ηλικίας έως 31-12-2021 και όχι το νέο προβλεπόμενο όριο ηλικίας. Από τη συγκεκριμένη κατηγορία, όσοι έχουν συμπληρώσει και το νέο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, έχουν όχι μόνο κατοχυρωμένο, αλλά και θεμελιωμένο δικαίωμα και, κατά συνέπεια, δεν κινδυνεύουν ούτε από κάποια μελλοντική αλλαγή νόμου. Όσοι έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα χρόνια και το παλαιό όριο έχουν μεν κατοχυρώσει δικαίωμα και, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας, μπορούν να συνταξιοδοτηθούν, όταν συμπληρώσουν το νέο όριο ηλικίας (προφανώς ακόμα και αν συμπληρώνουν αυτό μετά την 1η -1-2022), δεν έχουν όμως θεμελιωμένο «ώριμο δικαίωμα» και συνεπώς αν ψηφιστεί νέος νόμος πριν συμπληρώσουν το νέο όριο, κινδυνεύουν να χάσουν το δικαίωμα.

Ο.Λ.Μ.Ε.: Πώς αξιολογείται το ΥΠΑΙΘ για τις συγχωνεύσεις τμημάτων τέλη Οκτώβρη;

Η αντιεκπαιδευτική πολιτική και ο αυταρχισμός της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘ δεν έχει τελειωμό. Τη στιγμή που βγάζει παράνομη την προκηρυγμένη απεργία-αποχή από την «αξιολόγηση», απαιτεί δύο μήνες μετά την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τη συγχώνευση εκατοντάδων τμημάτων στα σχολεία όλης της χώρας! Ο στόχος είναι να δημιουργηθούν τμήματα με 26-28 μαθητές/τριες προκειμένου να καλυφθούν τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία και να περιοριστούν οι περαιτέρω προσλήψεις αναπληρωτών. Η οδηγία αυτή δεν λαμβάνει υπόψη της ούτε τα μορφωτικά και ψυχικά προβλήματα που προέκυψαν από το κλείσιμο των σχολείων και την εφαρμογή της τηλεκπαιδευσης, ούτε το γεγονός ότι για να εφαρμοστεί οποιαδήποτε μέθοδος διδασκαλίας χρειάζονται λιγότεροι μαθητές/τριες στα τμήματα και τα εργαστήρια και προφανώς ούτε το μέγεθος των αιθουσών!

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το ΥΠΑΙΘ αδιαφορεί όχι μόνο για, τις ενδεχόμενες συνέπειες του νέου κύματος της πανδημίας, αλλά και για τις μορφωτικές συνέπειες που για άλλη μια φορά θα υποστούν οι μαθητές και οι μαθήτριες των δημόσιων σχολείων. Μάλιστα η Υπουργός Παιδείας σε πολλές συνεντεύξεις της, δε δίστασε να υπονοήσει πως για τα χιλιάδες κενά ευθύνονται οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι ζητούν άδειες για λόγους υγείας, εγκυμοσύνης και ανατροφής τέκνων! Για άλλη μια φορά η Υπουργός προσπαθεί να καλύψει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης κατηγορώντας και συκοφαντώντας τους/τις εκπαιδευτικούς.

Η πολιτική επιλογή των συγχωνεύσεων σχεδόν δύο μήνες μετά την έναρξη των μαθημάτων οδηγεί σε μετακινήσεις εκπαιδευτικών για συμπλήρωση του ωραρίου τους, σε υποχρεωτικές υπερωρίες για την εξοικονόμηση εκπαιδευτικών αλλά και σε μετακίνηση σε άλλη πόλη, τη στιγμή που όλοι/ες έχουν ήδη νοικιάσει το σπίτι στο οποίο θα διέμεναν για τη φετινή σχολική χρονιά.

Σε μια συγκυρία που το Υπουργείο Παιδείας ασκεί εκπαιδευτική πολιτική μέσω της δικαστικής οδού, η απαίτηση για συγχωνεύσεις τμημάτων, αποκαλύπτει πώς εννοεί την «αναβάθμιση του σχολείου» και την «ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών» (νόμος 4823/2021).

Τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που οδηγούν και στις συγχωνεύσεις τμημάτων δείχνουν ότι είναι μονόδρομος για εκπαιδευτικούς, μαθητές/τριες και γονείς, η πολιτική του υπουργείου παιδείας να συναντήσει την αντίσταση του κλάδου και να ανατραπεί. Είναι αναγκαία λοιπόν η ευρύτερη συσπείρωση όλης της κοινωνίας όχι μόνο για τις συγχωνεύσεις των τμημάτων αλλά και γιατί μετά από την πολύμηνη αναστολή λειτουργίας των σχολείων το υπουργείο συνεχίζει – επεκτείνει και εφαρμόζει την ίδια απαράδεκτη αντιεκπαιδευτική πολιτική:

• τα σχολεία επαναλειτουργούν με ένα υγειονομικό πρωτόκολλο που δέχεται έντονη κριτική από ειδικούς (50%+1 θετικά κρούσματα για το κλείσιμο ενός τμήματος)
• τα πολυπληθή τμήματα δημιουργούν συνθήκες υπερμετάδοσης του ιού (δεν εισακούστηκε η πρόταση της ΟΛΜΕ για 15 μαθητές ανά τμήμα)
• στα τέλη Οκτώβρη τα κενά των εκπαιδευτικών είναι περίπου 3500
• η πανδημία ήταν η «ευκαιρία» για να νομοθετήσει μια σειρά αντιεκπαιδευτικών μέτρων (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, ισοτιμία κολεγίων-ΑΕΙ, αξιολόγηση, επαγγελματική εκπαίδευση,  αστυνομία στα πανεπιστήμια, αύξηση των προτύπων  κ.α.)
• με τις αλλεπάλληλες δικαστικές προσφυγές βάλλει ευθέως ενάντια στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας
• επιδιώκει την αποδυνάμωση και τη συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου και την εμπορευματοποίηση της γνώσης

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ καταγγέλλει την απαράδεκτη πολιτική που ασκεί η ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ. η οποία συρρικνώνει το δημόσιο σχολείο. Απαιτούμε την ανάκληση των αντιπαιδαγωγικών αποφάσεών της και την άμεση πραγματοποίηση νέας φάσης πρόσληψης αναπληρωτών για την κάλυψη των κενών. Καλούμε τις ΕΛΜΕ να αποτρέψουν με συλλογική δράση κάθε απόπειρα εφαρμογής συμπτύξεων και συγχωνεύσεων τμημάτων, να διοργανώσουν την επόμενη εβδομάδα παραστάσεις διαμαρτυρίας στις ΔΔΕ και να ενημερώσουν τις τοπικές κοινωνίες. Οι ανάγκες των μαθητών μας δε χωράνε σε λογιστικά φύλλα ούτε είναι υπόλοιπα διαιρέσεων και υπολογισμών!

Ο.Λ.Μ.Ε.: To ανάλγητο πρόσωπο του Υπουργείου Παιδείας για τους εκπαιδευτικούς ευπαθών ομάδων!

Σχεδόν δύο μήνες μετά το άνοιγμα των σχολείων, το Υπουργείο Παιδείας φαίνεται ότι δεν έχει διδαχτεί τίποτα από τα τελευταία δύο χρόνια πανδημίας και κλειστών σχολείων με αποτέλεσμα το μοναδικό όπλο για την ασφαλή επαναλειτουργία τους,να παραμένει το εμβόλιο και η περίφημη «ατομική ευθύνη» της εκπαιδευτικής κοινότητας. Οι προτάσεις της ΟΛΜΕ, όπως η αραίωση των πολυπληθών σχολικών τμημάτων, η διενέργεια αξιόπιστων τεστ στα σχολεία με ευθύνη του ΕΟΔΥ, η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής στα σχολεία, αλλά και το αίτημά μας για ανάκληση της ρύθμισης του 50%+1 νοσούντων μαθητών προκειμένου να κλείσει ένα τμήμα, παραμένουν κενό γράμμα για την Υπουργό Παιδείας.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα η αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών ευπαθών ομάδων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση με την παντελή έλλειψη μέτρων για την προστασία της υγείας τους, δείχνει το ανάλγητο πρόσωπο της Κυβέρνησης και ιδιαίτερα του Υπουργείου Παιδείας! Το οξύμωρο μάλιστα είναι ότι ενώ έχουν ληφθεί μέτρα για τους λοιπούς/ες δημόσιους υπαλλήλους και για τους μαθητές/τριες με υποκείμενα νοσήματα για τους/τις εκπαιδευτικούς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες υπάρχει πλήρης αδιαφορία!

Συγκεκριμένα με διαδοχικές κοινές υπουργικές αποφάσεις που αφορούν τα έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 στο σύνολο της Επικράτειας με τελευταία την αριθμ. Δ1α/ΓΠ.οικ 61910/7-10-2021 (Β΄4674) με ισχύ από 9 Οκτωβρίου 2021 έως 25 Οκτωβρίου 2021, στο πλαίσιο των μέτρων προστασίας στις δημόσιες υπηρεσίες, προβλέπεται μεταξύ άλλων ότι «Οι υπάλληλοι του Δημοσίου που ανήκουν στις ομάδες αυξημένου κινδύνου (υποπερ. 1.1 – 1.11 της περ. 1 της υπό στοιχεία ΔΙΔΑΔ/Φ.64/420/16446/ 17.9.2020 κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Εσωτερικών), επανέρχονται στην εργασία τους με αυτοπρόσωπη παρουσία, σε θέσεις που δεν έχουν επαφή με κοινό». Ακολούθως, σύμφωνα με την αριθμ. 111525/ΓΔ4/ 10.09.2021 απόφαση της Υπουργού Παιδείας «Παροχή σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2021-2022» (Β` 4188) προβλέπεται μεταξύ άλλων ότι «οι σχολικές μονάδες της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υποχρεούνται να παρέχουν σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε μαθητές που δεν δύνανται να παρακολουθήσουν με φυσική παρουσία την εκπαιδευτική διαδικασία…Η σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση παρέχεται:

Στους/στις μαθητές/τριες τμημάτων σχολικών μονάδων που λειτουργούν κανονικά, ήτοι δεν τελούν σε καθεστώς προσωρινής αναστολής ή απαγόρευσης λειτουργίας, οι οποίοι δεν δύνανται να παρακολουθήσουν με φυσική παρουσία την εκπαιδευτική διαδικασία, και συγκεκριμένα:  i) Σε μαθητές/τριες ηλικίας κάτω των δώδεκα (12) ετών που πάσχουν από τα κάτωθι σοβαρά υποκείμενα νοσήματα και ειδικότερα:….».

Ο.Λ.Μ.Ε.: Σχετικά με την παραμονή νεοδιόριστων στη θέση τοποθέτησής τους για δύο χρόνια

Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση με αριθμ. 93395/Ε1/28-7-2021, η οποία βασίζεται στην παρ.5 του άρθρου 62 του ν.4589/19: «Οι νεοδιοριζόμενοι τοποθετούνται σε κενή θέση σχολικής μονάδας της περιοχής διορισμού με απόφαση του οικείου Διευθυντή Εκπαίδευσης, ύστερα από πρόταση του οικείου Περιφερειακού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Π.Υ.Σ.Π.Ε. ή Π.Υ.Σ.Δ.Ε.) και υποχρεούνται να παραμείνουν στη θέση τοποθέτησής τους για χρονικό διάστημα τουλάχιστον δύο (2) σχολικών ετών, με την επιφύλαξη των οριζομένων στο άρθρο 42 του ν. 4722/2020 (Α΄ 177).».

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ έχει επανειλημμένως επισημάνει ότι η υποχρεωτική παραμονή των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών για 2 χρόνια στην θέση τοποθέτησής τους δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στους εκπαιδευτικούς αυτούς, χωρίς να προσφέρει τίποτα απολύτως στη δημόσια εκπαίδευση.

Με δεδομένο ότι μεγάλο μέρος των σχολικών μονάδων ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας έχουν διαθέσιμα οργανικά κενά για τις περισσότερες ειδικότητες, επαναφέρουμε το αίτημα της Ομοσπονδίας για μείωση του χρόνου υποχρεωτικής παραμονής στην θέση τοποθέτησης από δύο (2) σχολικά έτη σε ένα (1), όπως ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια. Ως εκ τούτου, απαιτούμε να τους δοθεί το δικαίωμα να αιτηθούν μετάθεση την τρέχουσα σχολική χρονιά.

ΚΕΔΔΑ(Κίνηση για Ελευθερίες Δημοκρατικά Δικαιώματα Αλληλεγγύη ): Ανακοίνωση για την εκτέλεση του νεαρού Ρομά από την αστυνομία. Δευτέρα 25/10, 6 μμ Προπύλαια συγκέντρωση

Η δολοφονία του νεαρού Ρομά Νίκου Σαμπάνη  και ο τραυματισμός του 16χρονου συνεπιβάτη του από τις δεκάδες σφαίρες, που έριξαν οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ στο αυτοκίνητο που ανακοίνωσαν ότι το καταδίωκαν γιατί ήταν κλεμμένο, μαρτυρούν ότι έχουμε περάσει στη φάση των εκτελέσεων από την αστυνομία χωρίς δίκη. Ήλθε λίγες μέρες μετά το θάνατο στην ίδια περιοχή άλλου νεαρού Ρομά που έτρεχε με μοτοσυκλέτα μετά από αστυνομική καταδίωξη.

Οι δήθεν εκπαιδευμένοι αστυνομικοί δεν μπόρεσαν να ελέγξουν, να πετύχουν τα λάστιχα και να ακινητοποιήσουν το αυτοκίνητο με τους άοπλους, μπόρεσαν όμως να παραβιάσουν εντολές (όπως λένε οι ανώτεροί τους),  να σκοτώσουν ένα νέο άνθρωπο, να τραυματίσουν ένα παιδί και να χάσουν τον τρίτο επιβαίνοντα. Η δολοφονική ενέργεια των αστυνομικών αποτελεί παράβαση κάθε έννοιας δικαίου και καταπάτηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής.

Από πού αντλούν το θράσος να ενεργούν έτσι ;

Δεν πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο και απλώς μόνο για κάποιους θερμοκέφαλους.

Τα γεγονότα δείχνουν ότι τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας πολλαπλασιάζονται σε βάρος εύκολων ή αδύναμων στόχων (Ρομά, μεταναστών, προσφύγων, διαφορετικών). Προωθούνται και εξαπλώνονται από την κυβερνητική πολιτική της δήθεν ασφάλειας, την ίδια ώρα που το οργανωμένο έγκλημα μέσα στις τάξεις της οικονομικής ελίτ δρα αν όχι με κάλυψη της πολιτικής ηγεσίας, τουλάχιστον ανενόχλητο. Υποδαυλίζονται εξόφθαλμα  από τη ρατσιστική προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, που συσκοτίζει ότι η περιθωριοποίηση, η οικονομική ανέχεια και οι αποκλεισμοί κοινωνικών ομάδων αποτελούν εργαλείο του συστήματος. Καταστάσεις που ωθούν με τη σειρά τους σε παραβατικότητα μελών των ομάδων, παραβατικότητα που χρησιμοποιείται για να στοχοποιούνται ολόκληροι πληθυσμοί.

Αυτή η αστυνομική δολοφονική βία συμπληρώνει την καταστολή ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, το νομικό σύστημα των απαγορεύσεων και των προστίμων. Τις δίκες αγωνιστών για πολιτικές και κινηματικές δράσεις που είναι σε εξέλιξη αυτή την περίοδο. Αποτελεί στοιχείο των υπηρεσιών που προσφέρει το Υπουργείο της δήθεν Προστασίας του Πολίτη. Εκτελείται από αστυνομικές δυνάμεις, γεμάτες από μέλη φασιστικών νεοναζιστικών συμμοριών, όπως μαρτυρούν μια σειρά στοιχεία.

·       Καμιά ανοχή στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία.

·       Να αποταχθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι.

·       Διάλυση των ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, ΜΑΤ.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ: Να πραγματοποιηθούν εκλογές σε όλα τα σωματεία – Να γίνει τώρα το συνέδριο της ΟΛΜΕ!

Να μπει τέλος στο συνδικαλιστικό «lockdown»!

Δεν αποδεχόμαστε το διορισμό του ΔΣ της ΟΛΜΕ από το Πρωτοδικείο!

Συνάδελφοι,

Πραγματικά κομίζονται νέα συνδικαλιστικά ήθη στην Ομοσπονδία μας, αφού οι παρατάξεις των ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ και της ΠΕΚ κρύβονται πίσω από τον τίτλο της ΟΛΜΕ. Δεν έχουν το θάρρος να εκφράσουν ανοιχτά την κοινή τους θέση ότι είναι υποστηρικτές του συνδικαλιστικού «lockdown», ενώ επιπλέον εκμεταλλεύονται την Ομοσπονδία για να συκοφαντήσουν τις Παρεμβάσεις, όπως έκαναν με την τελευταία ανακοίνωση της ΟΛΜΕ στις 20/10/2021. Και δεν είναι η πρώτη φορά που καταφεύγουν σε τέτοιες μεθόδους. Προσπαθούν να υποβαθμίσουν το συνδικαλιστικό ατόπημα που διέπραξαν καταφεύγοντας στα δικαστήρια για να αυτοδιοριστούν, καλυπτόμενοι πίσω από εντυπωσιασμούς και λεκτικά πυροτεχνήματα περί «διάσπασης της ενότητας του κλάδου» και άλλα ευφάνταστα.

Δεν πρόλαβαν όμως να περάσουν ούτε 48 ώρες και τους «άδειασε» κυριολεκτικά η ίδια η κυβέρνηση, ανακοινώνοντας την παράταση της θητείας όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως ενημερώνει η ΑΔΕΔΥ στην επιστολή της στις 21/10/2021. Να σημειώσουμε πως με προηγούμενη επιστολή της ΑΔΕΔΥ στις 13/10/2021, η ΟΛΜΕ – όπως και όλες οι Ομοσπονδίες – ενημερώθηκε ότι σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας «ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΘΕΙ νέα παράταση για τη θητεία των συνδικαλιστικών οργάνων». Μόλις 8 ημέρες μετά την ανακοίνωση του υπουργού Εργασίας Κ. Χατζηδάκη πως οι παρατάσεις τελείωσαν, η κυβέρνηση «αλλάζει» θέση και ανακοινώνει άλλη μια δίμηνη παράταση! Τι ακριβώς μεσολάβησε στο διάστημα των 8 ημερών ή καλύτερα στο διάστημα των τελευταίων 48 ωρών; Είναι φανερό πως αυτές οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, αντιλαμβανόμενες πόσο έκθετες είναι απέναντι στον κλάδο με την αντιδημοκρατική τους μεθόδευση να καταφύγουν στο Πρωτοδικείο για να αυτοδιοριστούν, κατέφυγαν στα κομματικά τους επιτελεία, να πιέσουν με τη σειρά τους για νέα παράταση ώστε να βγουν από το αδιέξοδο.

Σε ότι μας αφορά ως Παρεμβάσεις, θυμίζουμε ότι ήδη από τον περασμένο Μάιο ως και τον Σεπτέμβριο ζητούσαμε επανειλημμένα να προκηρύξει η ΟΛΜΕ το Συνέδριο, να γίνουν εκλογές στις ΕΛΜΕ ώστε να εκλεγούν οι νέοι εκπρόσωποι του κλάδου, να αποφασιστούν και να προγραμματιστούν τώρα τα βήματα αντίστασης απέναντι στον Αρμαγεδδώνα των αντιεκπαιδευτικών μέτρων και νόμων.

Όσον αφορά τα τρία επιχειρήματα που επικαλείται η πλειοψηφία ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ πως τάχα «απαγορεύονται οι αρχαιρεσίες λόγω πανδημίας», πως «με βάση το καταστατικό απαιτούνται 3 μήνες για την πραγματοποίηση του Συνεδρίου» και πως «δεν έχουν προσληφθεί οι αναπληρωτές», είναι αναμφισβήτητα έωλα και καταρρίπτονται τώρα σαν χάρτινος πύργος. Το πρώτο επιχείρημα καταρρίπτεται από την τελευταία ΚΥΑ (ΦΕΚ 4674/τ.Β’, 08-10-2021) της κυβέρνησης που επιτρέπει ρητά την πραγματοποίηση ζωντανών αρχαιρεσιών. Ο αναγκαίος χρόνος των 3 μηνών είναι λοιπόν διαθέσιμος, αν οι συνδικαλιστικές αυτές δυνάμεις τον επικαλούνται επί της ουσίας και όχι ως πρόσχημα για να βάλουν εμπόδιο για την μη πραγματοποίηση του Συνεδρίου. Τέλος η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων αναπληρωτών έχει προσληφθεί, ενώ όπως ανακοινώνει το ΥΠΑΙΘ τις επόμενες ημέρες αναμένεται και η Γ’ φάση. Επαναλαμβάνουμε λοιπόν τη θέση μας:

• Να πάρει η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ τώρα πίσω την κατάπτυστη απόφαση να προσφύγει στα δικαστήρια για να αυτοδιοριστεί
• Να προκηρύξει η ΟΛΜΕ εδώ και τώρα Συνδικαλιστικό Συνέδριο το αργότερο ως τον Γενάρη. Να προχωρήσει εδώ και τώρα σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες (έκδοση εγκυκλίου κλπ) χωρίς καμία χρονοτριβή

Σχολεία: Τι κρύβεται πίσω από την επιμονή του υπουργείου να προγραμματίσει εθνικές εξετάσεις την Άνοιξη;

Του Χρήστου Κάτσικα

Επιχειρείται οι εκπαιδευτικοί να χρεώνονται την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους και η διοίκηση του σχολείου να χρεώνεται με τη σειρά της την επιτυχία και την αποτυχία όλων.

Το δεύτερο τρίμηνο του 2022 σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας να πραγματοποιήσει σε εθνικό επίπεδο εξετάσεις διαγνωστικού χαρακτήρα στα σχολεία για τους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης των Δημοτικών σχολείων και τους μαθητές της Γ’ τάξης των Γυμνασίων.

Σε συνέντευξή της στον «Ελεύθερο Τύπο» (Κυριακή 24 Οκτωβρίου) η υπουργός Παιδείας δήλωσε  ότι η εφαρμογή της λεγόμενης «Ελληνικής Pisa» θα ξεκινήσει από φέτος στο τέλος του Δημοτικού και στο τέλος του Γυμνασίου και ότι «συνιστά ένα εργαλείο αποτίμησης της παρεχόμενης εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού συστήματος, της εφαρμογής των προγραμμάτων σπουδών, του βαθμού επίτευξης προσδοκώμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων». 

Η λεγόμενη «Ελληνική Pisa»  περιλαμβάνεται στον πρόσφατο νόμο 4823/2021 «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις». Στο άρθρο 104, «Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος» όπου σημειώνεται, ανάμεσα σε άλλα: «Κάθε σχολικό έτος διενεργούνται σε εθνικό επίπεδο εξετάσεις διαγνωστικού χαρακτήρα για τους μαθητές της Στ’ τάξης των Δημοτικών σχολείων και τους μαθητές της Γ’ τάξης των Γυμνασίων σε θέματα ευρύτερων / γενικών γνώσεων των γνωστικών αντικειμένων της Νεοελληνικής Γλώσσας και των Μαθηματικών».

Σύμφωνα με το νόμο σκοπός των ως άνω εξετάσεων είναι «η εξαγωγή πορισμάτων σχετικά με την πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων σπουδών και τον βαθμό επίτευξης των προσδοκώμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων σε εθνικό επίπεδο, περιφερειακό επίπεδο και σε επίπεδο σχολικής μονάδας».

Σχετικά με τη θέσπιση της «ελληνικής PISA», όπως ονομάστηκε, δεν πρόκειται για έναν αθώο σχεδιασμό του ΥΠΑΙΘ. Πρώτον, είναι φανερό ότι όλη η υπόθεση μπορεί να εξελιχθεί σε έναν μηχανισμό «παρακυβέρνησης» της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθώς τα δοκίμια αξιολόγησης θα προωθούν μια συγκεκριμένη αντίληψη για τη σχολική γνώση, τη διδασκαλία, τη μάθηση, τη σχολική επιτυχία, τον μαθητή κ.ά., που προβάλλουν (και ώς έναν βαθμό επιβάλλουν) αντίστοιχες αρχές στην οργάνωση της ίδιας της εκπαιδευτικής δια­δικασίας. Κοντολογίς η «ελληνική Pisa»  επιχειρεί με όχημα τα πορίσματά της (μέσα από τον έλεγχο των γλωσσικών και μαθηματικών ικανοτήτων των μαθητών) να προσανατολίσει την σχολική εκπαίδευση σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Δεύτερον, τα αποτελέσματα αυτών των τεστ θα αξιοποιηθούν ως εργαλείο για την κατηγοριοποίηση των σχολείων και θα χρησιμοποιηθούν και ως «κριτήρια» για την αξιολόγηση των ίδιων των εκπαιδευτικών. Είναι φανερό ότι το νέο καθεστώς που θα επιβάλει η «ελληνική PISA», με τον κύκλο των τεστ, μπορεί να βλάψει τους πιο αδύνατους μαθητές και να αποδυναμώσει τις σχολικές τάξεις, καθώς αναπόφευκτα συνεπάγεται όλο και περισσότερα τεστ πολλαπλής επιλογής, περισσότερα λεπτομερώς προσχεδιασμένα μαθήματα από «προμηθευτές» που βρίσκονται πάνω και έξω από το σχολείο –και μεγάλο άγχος για τους εκπαιδευτικούς.

Να το πούμε καθαρά: Στην πράξη, οι στόχοι της «ελληνικής Pisa» προωθούν, αντί της γνώσης, τη δεξιότητα. Για να πάει καλά ένα σχολείο στον διαγωνισμό, πρέπει οι μαθητές του να έχουν αντιμετωπίσει τη Γλώσσα σχεδόν αποκλειστικά ως εργαλείο επικοινωνίας, να έχουν διδαχτεί από τα Μαθηματικά κυρίως μεθόδους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων, ενώ στις Φυσικές Επιστήμες να μην έχουν εμβαθύνει στο γιατί, αλλά στο πώς. Ετσι, το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει, προσαρμοζόμενο στους στόχους του προγράμματος, να «προπονεί» τους μαθητές σε τέτοιου είδους θέματα, αντί να τους διδάσκει, να τους καταρτίζει αντί να τους εκπαιδεύει.

Σε μια ανάλογη, τηρουμένων των αναλογιών, Διεθνή Αξιολόγηση Μαθητών (PISA), ακαδημαϊκοί, εκπαιδευτικοί και γονείς από όλο τον κόσμο εκφράζουν έντονη ανησυχία για τις επιπτώσεις της επισημαίνοντας «ότι το καθεστώς που επιβάλλει το πρόγραμμα PISA, με το διαρκή κύκλο των τεστ σε παγκόσμια βάση, βλάπτει τα παιδιά μας και αποδυναμώνει τις σχολικές μας τάξεις καθώς αναπόφευκτα συνεπάγεται όλο και περισσότερα τεστ πολλαπλής επιλογής, περισσότερα λεπτομερώς προσχεδιασμένα μαθήματα από «προμηθευτές» που βρίσκονται έξω από το σχολείο – και λιγότερη αυτονομία για τους εκπαιδευτικούς. Με τον τρόπο αυτό το πρόγραμμα PISA έχει αυξήσει ακόμη περισσότερο το άγχος που προϋπήρχε στα σχολεία, θέτοντας σε κίνδυνο την ισορροπία μαθητών και εκπαιδευτικών».

Το «manual» της εκπαιδευ­τικής πολιτικής του ΥΠΑΙΘ

Να επισημάνουμε ότι τίποτε δεν γίνεται και δεν λέγεται τυχαία από την επίσημη κρατική εκπαιδευτική πολιτική. Να θυμίσουμε τις κατευθύνσεις – οδηγίες – επιβολές του ΟΟΣΑ για το παραπάνω θέμα. Με τίτλο «Ευθυγραμμίζοντας τα εκπαιδευτικά επίπεδα με την αξιολόγηση των μαθητών», ο ΟΟΣΑ αρχίζει με δύο επισημάνσεις και καταλήγει σε μία οδηγία, που είναι και το «ζουμί» της πολιτικής του.

Αφού σημειώνει ότι είναι απαραίτητη «η σύνδεση μεταξύ της αξιολόγησης μαθητών, σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών», επισημαίνει ότι «η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, του εκπαιδευτικού, καθώς και τα τυποποιημένα τεστ για την αξιολόγηση των μαθητών σε εθνικό επίπεδο πρέπει να εξεταστούν μαζί, έτσι ώστε όχι μόνο να είναι αποτελεσματικές οι νέες πολιτικές όσον αφορά την επίτευξη των στόχων του πλαισίου αξιολόγησης, αλλά και να δημιουργούν συμπληρωματικότητες…».

Η δεύτερη επισήμανση για την Ελλάδα ήταν ότι το υπουργείο υστερεί ενός ολοκληρωμένου και πλήρους συστήματος αξιολόγησης. Συγκεκριμένα, δεν υπάρχει:

■ Τυποποιημένη εθνική αξιολόγηση που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη σύγκριση της επίδοσης μεταξύ μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολικών μονάδων ή περιφερειών.

■ Σύνδεση μεταξύ της αξιολόγησης μαθητών, σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών.

Στο πλαίσιο αυτό, ξεφύτρωσε και πάλι η Τράπεζα Θεμάτων, η οποία, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, αφενός δίνει τη δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς να επιλέξουν από θέματα που έχουν δημιουργηθεί σε κεντρικό επίπεδο και αφετέρου είναι συνδεδεμένη με συγκεκριμένα μαθησιακά αποτελέσματα, τα οποία είναι συγκρίσιμα. Και τώρα ξεφυτρώνουν και τα ετήσια τεστ σε εθνικό επίπεδο.

Καθόλου τυχαία μετά την ανακοίνωση των βαθμολογικών επιδόσεων των υποψηφίων από το ΥΠΑΙΘ, σε άρθρο του στην «Εστία» (15 Ιουλίου 2021), με τίτλο «Η κατάρρευσις των βαθμών δείχνει την αποτυχία των εκπαιδευτικών», ο διευθυντής της «Εστίας» Μανώλης Κοττάκης σημειώνει:

«Τι μας δείχνουν λοιπόν τα στατιστικά; Πώς όλο το οικοδόμημα πάσχει. Πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα στηρίζεται σε γυάλινα πόδια. Πως οι αντιδράσεις των συνδικαλιστών για την τράπεζα θεμάτων στις προαγωγικές που θα αποκάλυπταν την πραγματική εικόνα του μορφωτικού επιπέδου των μαθητών δεν ήταν αθώες… Πως η αξιολόγηση είναι μονόδρομος… Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ανέτως ότι αρνούνται την αξιολόγηση, όπως ο διάβολος το λιβάνι, γιατί γνωρίζουν ότι θα δείξει αυτό που κρύβουν επί έτη και αποκαλύπτεται μόνον όταν γίνεται η βαθμολόγηση των γραπτών στις πανελλαδικές εξετάσεις: Πως μορφώνουν πλημμελώς τους μαθητές…».

Χέρι χέρι με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, οι μόνιμοι τελάληδες της κυρίαρχης πολιτικής, δημοσιογράφοι, τεχνοκράτες και «ειδικοί», εγχαράσσουν στον σκληρό δίσκο της κοινής γνώμης, ως αυτονόητο, ότι «η κακοδαιμονία του ελληνικού σχολείου είναι αποτέλεσμα της έλλειψης αξιολόγησης – ελέγχου των εκπαιδευτικών».

Σε αυτό το πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί χρεώνονται την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους και η διοίκηση του σχολείου χρεώνεται με τη σειρά της την επιτυχία και την αποτυχία όλων. Η αντίληψη αυτή επιβλέπει τη σχολική επιτυχία/αποτυχία μέσα από την κλειδαρότρυπα της αίθουσας διδασκαλίας, όπου όλα εξαφανίζονται, εκτός από τον δάσκαλο και τον μαθητή. Δεν είναι, ωστόσο, λίγοι αυτοί που κατανοούν ή διαισθάνονται ότι το σχολείο δεν είναι «θερμοκήπιο» όπου τα παιδιά αναπτύσσονται ομαλά και απρόσκοπτα με καλό πότισμα και συστηματική φροντίδα!

πηγή: alfavita.gr

σε μορφή pdf