Τιμούμε την 48η επέτειο της εξέγερσης των φοιτητών τον Νοέμβρη του 73 που ξεκίνησε με αίτημα τη δημοκρατία στα ΑΕΙ και σύντομα ένωσε τον ελληνικό λαό σε αγώνα για “ψωμί, παιδεία, ελευθερία”, σε αγώνα, που για την ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων, απαίτησε πολιτική αλλαγή ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς της χούντας ενάντια στην αμερικανικά εξάρτηση που το επέβαλε.
Το Πολυτεχνείο, σύμβολο για όλους τους αγώνες και τις διεκδικήσεις υπέρ της Δημοκρατίας και των λαϊκών αιτημάτων, ενώνει σε ένα νήμα τις επόμενες γενιές που επικαιροποιούν σε κάθε συγκυρία τα αιτήματα.
Σήμερα, η Δημόσια Δωρεάν Παιδεία βάλλεται με σειρά νομοθετημάτων που στόχο έχουν τη διάλυσή της με την απόσυρση της Πολιτείας από την υποχρέωσή της για εξασφάλιση πόρων, με την κατάργηση του δημοκρατικού μεταπολιτευτικού πλαισίου λειτουργίας στα σχολεία και απόδοσης υπερεξουσιών στους διευθυντές, με την εξετασιοκεντρική κατεύθυνση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που δημιουργεί φραγμούς στα μορφωτικά δικαιώματα των νέων και διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η οποία αναμένεται ότι θα επιταθεί μετά και την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων με εργαλείο την αξιολόγηση.
Οι εργασιακές συνθήκες με την οριζόντια αύξηση των υπερωριών στις 150 ώρες για όλους τους κλάδους, με την θέσπιση της απλήρωτης υπερωρίας, την ουσιαστική κατάργηση της επιθεώρησης εργασίας οδηγούν σε πραγματική μείωση των μισθών, αύξηση της ανεργίας και νομιμοποίησης αυτού που μέχρι πριν θεωρούνταν εργοδοτική αυθαιρεσία.
Ο συνδικαλισμός δέχεται βαρύ πλήγμα με πρώτο και καλύτερο το δικαίωμα στην απεργία, οι αγώνες ποινικοποιούνται και είναι πρόσφατο το παράδειγμα των εκπαιδευτικών.
Στο χώρο της Υγείας η συρρίκνωση του ΕΣΥ έχει ολέθρια αποτελέσματα. Και ενώ αποδείχτηκε παγκόσμια με τον πιο τραγικό τρόπο ότι μόνο ένα ενισχυμένο δημόσιο σύστημα υγείας είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την πανδημία, χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της βούλησης της κυβέρνησης να περάσει στα χέρια των ιδιωτών το υπέρτατο αγαθό της υγείας.
Η ελευθερία του τύπου καταστρατηγείται καθημερινά με τον χρηματισμό και τη χειραγώγηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ΜΜΕ.
Η αστυνομική βία και η καταστολή με πρόσχημα την πανδημία αποτέλεσε σε πολλές περιπτώσεις την αυταρχική απάντηση της κυβέρνησης ακόμα και σε απλούς πολίτες και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων καθιστώντας ανενεργό τον νόμο Χρυσοχοίδη.
Η εκχώρηση της πλειοψηφίας της ΔΕΗ σε ιδιωτικά συμφέροντα, πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, στερεί από την Πολιτεία ένα εργαλείο για τη στήριξη της κοινωνικής πλειοψηφίας εν μέσω ενεργειακής κρίσης και η ακρίβεια, οι αυξημένοι λογαριασμοί υποβαθμίζουν περαιτέρω το βιοτικό επίπεδο.
Ψωμί – παιδεία – ελευθερία – υγεία – εθνική ανεξαρτησία.
Ο αγώνας συνεχίζεται.