Σχόλιο της εφημερίδας “ΗΜΕΡΗΣΙΑ” της Ημαθίας. Το αντιγράφουμε από την ηλεκτρονική της έκδοση:
“Καθιερωμένες πια, αυτό τον καιρό, οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Με μια σειρά αιτημάτων που φτάνουν στα «άκρα» από τις «επιτροπές» των γνωστών «μπλόκων» με την επίσης «γνωστή» κομματική ταυτότητα. Εκτός κι αν δεν είμαστε καπιταλιστική χώρα, ενταγμένη στο σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ και του ΝΑΤΟ, με τον τρικομματισμό να λαμβάνει, αλλά και τα λοιπά κόμματα που πιστεύουν σε αυτό το σύστημα, πάνω από 90% στις βουλευτικές εκλογές. Προφανώς και η συμπαράσταση στα αιτήματα από άλλους φορείς, όπως η ΕΛΜΕ Ημαθίας π.χ, να είναι στο πλαίσιο της παράδοσης. Όμως συμπόρευση σε αιτήματα όπως μείωση του κόστους παραγωγής με αφορολόγητο πετρέλαιο (όπως στους εφοπλιστές), φθηνό ρεύμα και νερό (όπως στους βιομήχανους), κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών, ανατροπή της αντιαγροτικής ΚΑΠ της ΕΕ, μάλλον σε άλλο χωροχρόνο απευθύνονται. «Κυβέρνηση -ΕΕ – κεφάλαιο επιχειρούν την αναπροσαρμογή της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής με κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του διατροφικού τομέα. Στόχος τους η μείωση του αγροτικού πληθυσμού, το «μητρώο αγροτικών εκμεταλλεύσεων», οι συνεταιρισμοί ΑΕ και οι λεγόμενες επιχειρηματικές ομάδες παραγωγών που χρηματοδοτούνται αδρά» αναφέρει η ανακοίνωση. Εμπρός λοιπόν στην ανατροπή του καπιταλισμού και την επιστροφή στο 1917! “
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο στο συντάκτη του σχολίου, υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν πως δεν γίνεται να πορεύονται μόνοι τους στο κοινωνικοοικονομικό οικοδόμημα που ονομάζεται καπιταλισμός. Εργαζόμενοι που αντιλαμβάνονται τη σημασία της συνδικαλιστικής δράσης στο χώρο τους και της συνεργασίας με άλλους χώρους που μπορούν να έχουν κοινά αιτήματα κι επιδιώξεις ή μπορούν να διοργανώσουν κοινές δράσεις για την ανατροπή αντιλαϊκών πολιτικών. Κι αυτό γιατί είναι το μοναδικό όπλο τους απέναντι σε ένα σύστημα που τους εκμεταλλεύεται και τους καταπιέζει. Αντίθετα οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, το κεφάλαιο γενικά δεν μπορούν ούτε ενδιαφέρονται να δημιουργούν μαζικά κινήματα γιατί έχουν το ίδιο το σύστημα και την εξουσία να τους υπηρετούν. Από τα γραφόμενα μάλλον ο συντάκτης ανήκει σε αυτό το σύστημα, διαφορετικά δεν εξηγείται η λογική περί καθιερωμένων κινητοποιήσεων και καθιερωμένης συμπαράστασης.
Ο συντάκτης προφανώς είναι υπέρμαχος οι εφοπλιστές να έχουν αφορολόγητο πετρέλαιο, οι βιομήχανοι να έχουν φθηνό ρεύμα, οι έμμεσοι φόροι να εκτοξεύονται σε βάρος των άμεσων ώστε το κεφάλαιο να μην καταβάλλει φόρους και να πληρώνουν οι εργαζόμενοι, να συνεχίζει να υπάρχει ο ΕΝΦΙΑ και φυσικά θεωρεί πως έτσι είναι η φυσιολογική ζωή. Να υποθέσουμε βέβαια πως για το συντάκτη οι αγρότες πρέπει να πουλούν φτηνά, οι μεσάζοντες ακριβά και ο πολίτης να μην μπορεί να αγοράσει. Κι κάθε φορά που αναγκάζεται να αγοράσει να μη του φτάνει ο μισθός του. Έτσι πρέπει να ζει ο λαός. Καλά και άγια όσα γίνονταν και γίνονται…. Μα καλά σε ποιο χωροχρόνο ζει;;; Δε βλέπει τι τραβάει χρόνια τώρα ο λαός μας;;; Ή μήπως εδώ κολλάει το, δανειζόμαστε και “πειράζουμε” τα γραφόμενά του: εφημερίδες με μια σειρά σχολίων που φτάνουν στα «άκρα» από τους γνωστούς δημοσιογράφους με την επίσης «γνωστή» κομματική ταυτότητα.
Τέλος επειδή εμείς δεν ξεχνούμε την καταγωγή μας, δεν ξεχνάμε δηλαδή πως, παιδιά ακόμη, εργαζόμασταν στα λίγα χωράφια της οικογένειας για να προκύψει ένα στοιχειώδες εισόδημα. Δεν ξεχνάμε πως παίρναμε αγροτικά εφόδια (σπόροι, λιπασματα, πετρέλαιο κτλ) με “γράψε τα, θα σε πληρώσω όταν πουλήσω τη σοδειά”. Δεν ξεχνάμε τους εμπόρους να παίρνουν τη σοδειά, το ζύγι να βγάζει περίεργα νούμερα και να πληρώνουν …του χρόνου όταν θα ξαναέρχονταν να πάρουν τη νέα σοδειά…. Με νέα παζάρια όμως, μειωμένη τιμή και “αν σου αρέσει”… Εκεί θέλει να μας γυρίσει ο σχολιαστής; Εκτός βέβαια κι αν μας καλεί σε κοινωνική επανάσταση ως τη μοναδική διέξοδο στην κατάσταση. Μπαααα, αυτό μάλλον του ξέφυγε.
Υ.Γ. Ως είθισται, όταν τα άρθρα δεν φέρουν υπογραφή, αποτυπώνουν τη θέση της εφημερίδας. Είναι έτσι; Γιατί στην ηλεκτρονική έκδοση δεν εντοπίσαμε την υπογραφή του γράφοντος. Για να ξέρουν και οι αναγνώστες και να κρίνουν.