ΑΡΘΡΑ
Συνάδελφοι/ισσες,
Λόγω του τριήμερου εθνικού πένθους αναβάλλεται η τηλεδιάσκεψη της ΟΛΜΕ για τις ΕΛΜΕ Δυτικής, Κεντρικής, Ανατολικής Μακεδονίας, Θράκης και Θεσσαλίας.
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ, σε υλοποίηση της απόφασης της ΓΣ Προέδρων των ΕΛΜΕ (11-02-23), προκηρύσσει 3ωρες στάσεις εργασίας για την πρώτη ή τη δεύτερη βάρδια εργασίας για τη Πέμπτη 16/2 και την Παρασκευή 17/2 στο πλαίσιο της αποτροπής της υλοποίησης του ν.4823/21 και της ΥΑ 9950/ΓΔ5/27-01-23 (παρακολούθηση μαθημάτων από αξιολογητές κλπ).
Ενημερωθήκαμε πως το ΔΣ του ΚΕΜΕΤΕ (ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ) διερευνά τη δυνατότητα να αποκτήσει πιστοποίηση.
Γιατί αλήθεια το ΔΣ του ΚΕΜΕΤΕ επιθυμεί την πιστοποίηση; Για να γίνει μήπως πιστοποιημένος διοργανωτής σεμιναρίων; Κι αν ναι, ποιους θα αφορούν αυτά; Μήπως τους εκπαιδευτικούς; Φιλοδοξεί το ΚΕΜΕΤΕ να υποκαταστήσει το Υπουργείου και να προσφέρει αυτό την επιμόρφωση που οφείλει το υπουργείο να μας προσφέρει; Και πως θα το κάνει; Με ημερίδες εκτός ωραρίου και σε αργίες; Και δεν έρχονται όλα αυτά σε αντίθεση με τις θέσεις του κλάδου που χρόνια τώρα βροντοφωνάζει πως η επιμόρφωση είναι ευθύνη του Υπουργείου, πρέπει να είναι ετήσια, περιοδική, δωρεάν και με κάλυψη των εξόδων και να παρέχεται από τα πανεπιστήμια; Θα καταπατήσει το ίδιο το ΚΕΜΕΤΕ τις θέσεις μας;
Εκτός βέβαια κι αν το ΚΕΜΕΤΕ ζήλωσε τη δόξα του “ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟΥ” της ΑΔΕΔΥ. Αυτού που επί Αρβανιτόπουλου διοργάνωνε την κατάπτυστη σεμιναριακή επιμόρφωση αποκλειστικά για συνδικαλιστικά στελέχη προκειμένου οι συνδικαλιστές να πάρουν μόρια για να κριθούν θετικά στην αξιολόγηση (!!!) και είχε καταγγελθεί γι’ αυτό από την ΕΛΜΕ Ημαθίας.
Ίσως πάλι το πιστοποιημένο ΚΕΜΕΤΕ να επιθυμεί να κάνει επιμόρφωση στους συνδικαλιστές και να τους παρέχει πιστοποίηση επ’ αυτού. Για να είναι δηλαδή κάποιος υποψήφιος θα πρέπει να έχει προηγουμένως πιστοποίση του ΚΕΜΕΤΕ.
Ίσως τελικά ο στόχος να είναι η επιχορήγηση από εθνικά προγράμματα ή ΕΣΠΑ. Και θέλει το ΔΣ του ΚΕΜΕΤΕ να πιστέψουμε πως η ένταξη και υλοποίηση προγραμμάτων Ε.Σ.Π.Α ή προγραμμάτων του Υπουργείου δε θα το μετατρέψουν σε ινστιτούτο του Υπουργείου Παιδείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Σ’ ένα κρατικά επιδοτούμενο Ινστιτούτο προώθησης των νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών πολιτικών της για την εκπαίδευση. Μια διαδικασία ένταξης του ΚΕΜΕΤΕ στα προγράμματα ΕΣΠΑ θα αποτελεί την επιβεβαίωση της συντηρητικής μετάλλαξης των συνδικαλιστικών οργάνων μέσω της κρατικής ή ευρωπαϊκής χρηματοδότησης. Αν γίνει η ένταξη του στα ΕΣΠΑ θα το αποκόψει τελείως από τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και θα το ενσωματώσει πλήρως στις απαιτήσεις του κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με κρατική χρηματοδότηση και με λειτουργία ιδιωτικής εταιρείας θα καλείται να προωθήσει μια πολιτική που είναι ενάντια στον κλάδο αλλά και στη ίδια τη δημόσια εκπαίδευση ως κοινωνικό δικαίωμα.
Η ευρωενωσιακή χρηματοδότηση δεσμεύει την υλοποίηση και το περιεχόμενο των προγραμμάτων προς την κατεύθυνση μιας αγοραίας λογικής για την εκπαίδευση και τη γνώση. Με την ένταξη του ΚΕΜΕΤΕ σε αυτές τις διαδικασίες, ο συνδικαλισμός μετατρέπεται σε μοχλό προώθησης των στρατηγικών επιλογών κεφαλαίου για μια εμπορευματοποιημένη εκπαίδευση. Σε μια εποχή καταστροφής της δημόσιας εκπαίδευσης από τις πολιτικές των μνημονίων και της Ε.Ε, ένα συνδικάτο εκπαιδευτικών δεν επιδιώκει κονδύλια για επιμόρφωση διοικητικών και συνδικαλιστικών στελεχών μέσω του ΕΣΠΑ , επιδιώκει την αυξημένη δημόσια χρηματοδότηση της εκπαίδευσης για να στηριχτούν τα σχολεία, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί για τις μεγάλες και οξυμμένες ανάγκες τους.
Προπάντων δε, ένα συνδικάτο και το επιστημονικό του ινστιτούτο δεν μπορεί να χρηματοδοτούνται και να εξαρτώνται οικονομικά από έναν οργανισμό του κεφαλαίου, όπως η Ε.Ε, και της οποίας η πολιτική στρέφεται ενάντια στη δημόσια εκπαίδευση και στο δικαίωμα στη μόρφωση των λαϊκών στρωμάτων και προωθεί το νέο σχολείο της αγοράς.
Τελειώνοντας θα πρέπει να τονίσουμε πως το ΚΕΜΕΤΕ ανήκει στους εκπαιδευτικούς. Μια τέτοια σοβαρή απόφαση μετάλλαξης του ΚΕΜΕΤΕ ή ακόμη και συνεργασίας του με το ήδη μεταλλαγμένο “ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ” δε μπορεί να ληφθεί από το ΔΣ του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης. Καλούμε το ΔΣ της ΟΛΜΕ και το ΔΣ του ΚΕΜΕΤΕ να να σταματήσουν τώρα τις όποιες ενέργειες έχουν κάνει προς την κατεύθυνση αλλαγής χαρακτήρα του Κέντρου και οι αποφάσεις για αυτό να ληφθούν από τη βάση μέσα από τις ΓΣ των ΕΛΜΕ.
Το παραπάνω κείμενο κατατέθηκε από τον ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Ημαθίας. Δεν υπερψηφίστηκε, μιας και ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ συμφωνούν με τους χειρισμούς της πλειοψηφίας του ΔΣ του ΚΕΜΕΤΕ
Σχόλιο της εφημερίδας “ΗΜΕΡΗΣΙΑ” της Ημαθίας. Το αντιγράφουμε από την ηλεκτρονική της έκδοση:
“Καθιερωμένες πια, αυτό τον καιρό, οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Με μια σειρά αιτημάτων που φτάνουν στα «άκρα» από τις «επιτροπές» των γνωστών «μπλόκων» με την επίσης «γνωστή» κομματική ταυτότητα. Εκτός κι αν δεν είμαστε καπιταλιστική χώρα, ενταγμένη στο σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ και του ΝΑΤΟ, με τον τρικομματισμό να λαμβάνει, αλλά και τα λοιπά κόμματα που πιστεύουν σε αυτό το σύστημα, πάνω από 90% στις βουλευτικές εκλογές. Προφανώς και η συμπαράσταση στα αιτήματα από άλλους φορείς, όπως η ΕΛΜΕ Ημαθίας π.χ, να είναι στο πλαίσιο της παράδοσης. Όμως συμπόρευση σε αιτήματα όπως μείωση του κόστους παραγωγής με αφορολόγητο πετρέλαιο (όπως στους εφοπλιστές), φθηνό ρεύμα και νερό (όπως στους βιομήχανους), κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών, ανατροπή της αντιαγροτικής ΚΑΠ της ΕΕ, μάλλον σε άλλο χωροχρόνο απευθύνονται. «Κυβέρνηση -ΕΕ – κεφάλαιο επιχειρούν την αναπροσαρμογή της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής με κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του διατροφικού τομέα. Στόχος τους η μείωση του αγροτικού πληθυσμού, το «μητρώο αγροτικών εκμεταλλεύσεων», οι συνεταιρισμοί ΑΕ και οι λεγόμενες επιχειρηματικές ομάδες παραγωγών που χρηματοδοτούνται αδρά» αναφέρει η ανακοίνωση. Εμπρός λοιπόν στην ανατροπή του καπιταλισμού και την επιστροφή στο 1917! “
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο στο συντάκτη του σχολίου, υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν πως δεν γίνεται να πορεύονται μόνοι τους στο κοινωνικοοικονομικό οικοδόμημα που ονομάζεται καπιταλισμός. Εργαζόμενοι που αντιλαμβάνονται τη σημασία της συνδικαλιστικής δράσης στο χώρο τους και της συνεργασίας με άλλους χώρους που μπορούν να έχουν κοινά αιτήματα κι επιδιώξεις ή μπορούν να διοργανώσουν κοινές δράσεις για την ανατροπή αντιλαϊκών πολιτικών. Κι αυτό γιατί είναι το μοναδικό όπλο τους απέναντι σε ένα σύστημα που τους εκμεταλλεύεται και τους καταπιέζει. Αντίθετα οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, το κεφάλαιο γενικά δεν μπορούν ούτε ενδιαφέρονται να δημιουργούν μαζικά κινήματα γιατί έχουν το ίδιο το σύστημα και την εξουσία να τους υπηρετούν. Από τα γραφόμενα μάλλον ο συντάκτης ανήκει σε αυτό το σύστημα, διαφορετικά δεν εξηγείται η λογική περί καθιερωμένων κινητοποιήσεων και καθιερωμένης συμπαράστασης.
Ο συντάκτης προφανώς είναι υπέρμαχος οι εφοπλιστές να έχουν αφορολόγητο πετρέλαιο, οι βιομήχανοι να έχουν φθηνό ρεύμα, οι έμμεσοι φόροι να εκτοξεύονται σε βάρος των άμεσων ώστε το κεφάλαιο να μην καταβάλλει φόρους και να πληρώνουν οι εργαζόμενοι, να συνεχίζει να υπάρχει ο ΕΝΦΙΑ και φυσικά θεωρεί πως έτσι είναι η φυσιολογική ζωή. Να υποθέσουμε βέβαια πως για το συντάκτη οι αγρότες πρέπει να πουλούν φτηνά, οι μεσάζοντες ακριβά και ο πολίτης να μην μπορεί να αγοράσει. Κι κάθε φορά που αναγκάζεται να αγοράσει να μη του φτάνει ο μισθός του. Έτσι πρέπει να ζει ο λαός. Καλά και άγια όσα γίνονταν και γίνονται…. Μα καλά σε ποιο χωροχρόνο ζει;;; Δε βλέπει τι τραβάει χρόνια τώρα ο λαός μας;;; Ή μήπως εδώ κολλάει το, δανειζόμαστε και “πειράζουμε” τα γραφόμενά του: εφημερίδες με μια σειρά σχολίων που φτάνουν στα «άκρα» από τους γνωστούς δημοσιογράφους με την επίσης «γνωστή» κομματική ταυτότητα.
Τέλος επειδή εμείς δεν ξεχνούμε την καταγωγή μας, δεν ξεχνάμε δηλαδή πως, παιδιά ακόμη, εργαζόμασταν στα λίγα χωράφια της οικογένειας για να προκύψει ένα στοιχειώδες εισόδημα. Δεν ξεχνάμε πως παίρναμε αγροτικά εφόδια (σπόροι, λιπασματα, πετρέλαιο κτλ) με “γράψε τα, θα σε πληρώσω όταν πουλήσω τη σοδειά”. Δεν ξεχνάμε τους εμπόρους να παίρνουν τη σοδειά, το ζύγι να βγάζει περίεργα νούμερα και να πληρώνουν …του χρόνου όταν θα ξαναέρχονταν να πάρουν τη νέα σοδειά…. Με νέα παζάρια όμως, μειωμένη τιμή και “αν σου αρέσει”… Εκεί θέλει να μας γυρίσει ο σχολιαστής; Εκτός βέβαια κι αν μας καλεί σε κοινωνική επανάσταση ως τη μοναδική διέξοδο στην κατάσταση. Μπαααα, αυτό μάλλον του ξέφυγε.
Υ.Γ. Ως είθισται, όταν τα άρθρα δεν φέρουν υπογραφή, αποτυπώνουν τη θέση της εφημερίδας. Είναι έτσι; Γιατί στην ηλεκτρονική έκδοση δεν εντοπίσαμε την υπογραφή του γράφοντος. Για να ξέρουν και οι αναγνώστες και να κρίνουν.
Συναδέλφισσες-συνάδελφοι,
τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου και μετά από τέσσερις συνεδριάσεις συγκροτήθηκε το προεδρείο της ΕΛΜΕ Ημαθίας.
Ήδη στις προηγούμενες συνεδριάσεις οι παρατάξεις είχαν διατυπώσει τις προτάσεις τους για τη συγκρότηση. Οι ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και ΑΣΕ ΠΑΜΕ τάχθηκαν υπέρ του “αναλογικού, αντιπροσωπευτικού” προεδρείου. Δηλαδή η πρώτη δύναμη εκλέγει τον Πρόεδρο, η δεύτερη τον αντιπρόεδρο κτλ. Μάλιστα οι ΣΥΝΕΚ απαιτούσαν αρχικά τη συμμετοχή ακόμη και ακούσια, ακόμη κι αν διαφωνούσαν, όλων των παρατάξεων σε αυτό το προεδρείο. Άλλαξαν θέση όταν οι υπόλοιπες παρατάξεις τους εξήγησαν πως κάτι τέτοιο είναι βαθιά αντιδημοκρατικό. Και αν για την ΑΣΕ – ΠΑΜΕ η πρόταση αυτή είναι πάγια θέση της παράταξης τους, δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε την αλλαγή θέσεων σε σχέση με πέρυσι των ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ. Μια αλλαγή θέσεων που αποδεικνύει αυτό που λέγαμε από πέρυσι, πως η περυσινή συγκρότηση ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής συνεργασίας ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και η καθυστέρηση της είχε επικοινωνιακά χαρακτηριστικά. Αν οι ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ έμεναν στις περυσινές τους θέσεις θα έπρεπε να προτείνουν για τη θέση του προέδρου τον ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ.
Ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ διατύπωσε την πάγια θέση του για τη συγκρότηση του Δ.Σ του σωματείου. Υποστήριξε πως η συγκρότηση πρέπει να γίνεται σε μια πολιτική, διεκδικητική βάση που δίνει τη δυνατότητα της προάσπισης και της διεύρυνσης των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων μας, αποκρούοντας την αντιεκπαιδευτική και αντεργατική επίθεση της εκάστοτε κυβέρνησης. Η όξυνση των προβλημάτων (λεηλασία του εισοδήματος, αυτοαξιολόγηση, αξιολόγηση, εργασιακές σχέσεις κτλ) μας ώθησε να διεκδικήσουμε τη θέση του προέδρου, προτείνοντας τον Αλέκο Μόσχο. Και αυτό, γιατί είναι πρωταρχικής σημασίας να ανακτήσει το σωματείο το κύρος του, να συσπειρώσει τους συναδέλφους και να οργανώσει την αγωνιστική του αντεπίθεση, παύοντας πια να είναι βατήρας ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών και εντολοδόχος αποφάσεων κομματικών-κυβερνητικών γραφείων όπως έγινε την προηγούμενη συνδικαλιστική περίοδο
Continue Reading
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.