ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ

Της Νίνας Γεωργιάδου

 Έτσι ξεκινά το παραμύθι και βέβαια τελειώνει με το «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς πολύ χειρότερα». Το διογκωμένο αφήγημα της κλιματικής αλλαγής από αυτούς που βρωμίζουν τον πλανήτη, αποτελεί το άλλοθι της πράσινης μπίζνας, της ενεργειακής καταδυνάστευσης, του απόλυτου ελέγχου των υδάτινων πόρων και των νέων παρεπόμενων πολέμων.

Ο πρόσφατος σχεδόν διπλασιασμός της τιμής του ρεύματος στα 253,33 ευρώ/MW, δεν έχει πιάσει ακόμη ταβάνι, καθώς υπολογίζεται πως μπορεί να ξεπεράσει τα 300 ευρώ και βάλε, ανεβάζοντας τραγικά το διατροφικό κόστος και τη μετακίνηση. H υπερεκμετάλλευση των γήινων αποθεμάτων για την ενέργεια – πετρέλαιο, φυσικό αέριο και άνθρακας – δεν είναι μέρος του παραμυθιού αλλά του αδηφάγου, για κέρδη και γεωπολιτική κυριαρχία, ιμπεριαλισμού, που νοιάζεται τάχα για τη «μάνα Γη» και καθιέρωσε μέχρι χρηματιστήριο ρύπων.

Όπως μέρος της πραγματικότητας επίσης είναι πως οι ενεργοβόροι τσάτσοι του πλανήτη, κυρίως ΗΠΑ και Κίνα, κρατούν σε εφεδρεία τα δικά τους ενεργειακά αποθέματα και υπεραντλούν τα υπεδάφη των υποτελών τους, με συμβάσεις ντροπής, πολιτικές εκτροπές και φονικούς πολέμους. Ο βαθμός υποτέλειας μιας χώρας αποτυπώνεται στην ενεργειακή της πολιτική. Η Ελλάδα, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος του ’40, είχε ήδη υπογράψει την υποτέλειά της στις ΗΠΑ για τα επόμενα 70 χρόνια, με τη Σύμβαση Cooper. Με δυο υπογραφές, των Μεταξά και Γεώργιου Β’, η χώρα που έδωσε αμέσως μετά 1 εκατ, νεκρούς στα πεδία των μαχών, την Κατοχική πείνα, τα Σκοπευτήρια και τα ολοκαυτώματα, είχε ήδη παραδώσει γη και ύδωρ. Με τη Σύμβαση Cooper που υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, όλος ο υδάτινος, ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας (τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σίδηρος, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, άλλα μεταλλεύματα, πετρέλαιο, αέριο κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα Αμερικάνικου consortium εταιρειών!

Η αποκάλυψη της Σύμβασης από το Δημήτρη Μπάτση, κατέληξε με την εκτέλεσή του, ως ανθέλληνα, μαζί με το Μπελογιάννη. Έκτοτε, το πολιτικό προσωπικό του προτεκτοράτου αποσιώπησε εντελώς τη Σύμβαση Cooper, κρατώντας τον ελληνικό λαό σε πλήρη άγνοια, με ερωτηματικό για τον αν ο ίδιος ήθελε να μάθει. Και όταν το 2010, η σύμβαση έληξε, εφευρέθηκε η χρεοκοπία και η θανατηφόρα ένταξη στο ΔΝΤ, με όλα τα παρεπόμενα, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και 6000 αυτοκτονίες. Ήταν το remake της Συμβασης Cooper, χωρίς καν καταληκτική ημερομηνία. Μέσα σ’ αυτό το όργιο ξεπουλήματος, η ΔΕΗ δόθηκε για κατασπάραξη από τα όρνια της «ελεύθερης αγοράς». Σήμερα λειτουργούν κι λυμαίνονται το δίκτυο της ΔΕΗ, 38 «πάροχοι», ενδιάμεσοι μεσάζοντες, μεταπράτες κι εκεί που υπήρχε απόλυτη αυτάρκεια στην παραγωγή ρεύματος, φτάσαμε να αγοράζουμε ρεύμα από τις λιγνιτοπαραγωγικές και πυρηνικές μονάδες της Βουλγαρίας. Μια νέα, σκοτεινή ενότητα του remake άρχισε να γράφεται από τον ελέω θεού και κληρονομικώ δικάιω, εκλεγόμενο μονάρχη.

Η απόλυτη διάλυση της ΔΕΗ, με 3500 λιγότερους υπαλλήλους, η εγκατάλειψη των λιγνιτοπαραγωγικών μονάδων και βέβαια το ξεπούλημα. Με βάση το τελευταίο πλιάτσικο, τον προηγούμενο μήνα, το ποσοστό του Δημοσίου στη ΔΕΗ, κατρακύλησε απ’ το 51% των προηγούμενων πλιατσικολόγων, στο 34%. Το 49% περιέρχεται στην εταιρία Macquarie Infrastructure and Real Assets Group (MIRA), και το 17% παραμένει σε ιδιώτες-μετόχους. MIRA και ιδιώτες, αποκτούν πλήρη έλεγχο των υδροηλεκτρικών μονάδων, των εργοστασίων, των κοιτασμάτων και κάθε άλλης υποδομής της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.

Η χώρα διαθέτει απόθεμα λιγνίτη και κατά συνέπεια θα διέθετε και ενεργειακή αυτάρκεια, για τα επόμενα 40 χρόνια, μόνο από τα ενεργά ορυχεία σε Δ. Μακεδονία και Αρκαδία. Τα μη ενεργά ορυχεία, σε Ελασσόνα και Δράμα διαθέτουν υπερδιπλάσιες ποσότητες. Η απόλυτη ενεργειακή εξάρτηση υπογραμμίζει την απόλυτη υποτέλεια. Μια χώρα, χωρίς δικά της αεροδρόμια, με πουλημένους τους δρόμους και τα λιμάνια, τις βουνοκορφές και τους υδάτινος πόρους, με τριπλάσιο κόστος ζωής από την Κύπρο και υποπενταπλάσιους μισθούς, τώρα βυθίζεται και στο σκοτάδι. Δεν είναι πια χώρα. Είναι ένας κατασπαραγμένος χώρος. Μαζί με το νερό, να θυμηθούμε να πάρουμε και καμιά γκαζόλαμπα. Το μέλλον, εκτός από ξηρασία, θα έχει και βαθύ σκοτάδι.

Καταρρίπτοντας τους μύθους για την αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση – 10+1 αλήθειες

Του Γιώργου Κ.  Καββαδία

Πέρα από τους κυρίαρχους μύθους για την αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση υπάρχει και η πραγματικότητα: 

1. Η ψήφιση του νόμου 4692/2020 και η έκδοση της σχετικής Υ.Α. για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας αποτελεί συνέχεια του νόμου Γαβρόγλου 4547/2018. Το θεσμικό πλαίσιο για την αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση καταρρίπτει κάθε μύθο περί «καλής» ή «κακής», «τιμωρητικής» ή «μη τιμωρητικής» αξιολόγησης. Σε ένα ταξικό – ιεραρχικό κοινωνικό και εκπαιδευτικό σύστημα η αξιολόγηση δεν μπορεί παρά να είναι ιεραρχική – συμμορφωτική και τιμωρητική. Αποτελεί κεντρικό μηχανισμό ανατροπής εργασιακών σχέσεων, ιδεολογικής χειραγώγησης και κατηγοριοποίησης σχολείων εκπαιδευτικών και μαθητών. Με στόχο μια εκπαίδευση κατά επιτηρούμενη, χειραγωγημένη, αυταρχική, κατακερματισμένη και κατηγοριοποιημένη.
2. Η αξιολόγηση/αυτοαξιολόγση ανατρέπει εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις. Είναι δηλαδή ο κεντρικός μηχανισμός για την υπονόμευση της μονιμότητας, την τρομοκράτηση και τις μαζικές απολύσεις. Κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς σε «ελλιπείς» «επαρκείς», «πολύ καλούς», «εξαιρετικούς» προκαλώντας ανταγωνισμούς και συγκρούσεις εθίζοντας στη δουλοπρέπεια, την αυλοκολακεία και διαμορφώνοντας κλίμα υποταγής, αυστηρής πειθάρχησης και ελέγχου. ‘Ήδη το προσοντολόγιο Γαβρόγλου της σκληρής αξιολόγησης των ελαστικά εργαζόμενων, οι 3μηνιτες covid με τις απολύσεις για πρώτη φορά από τους ΔΔΕ, και οι προσλήψεις ωρομίσθιων από τους ΔΔΕ, μετατρέπουν το δικαίωμα στην εργασία σε κινούμενη άμμο. Η κατηγοριοποιηση και συρρίκνωση των σχολείων θα φέρει μείωση χιλιάδων θέσεων εργασίας με πρώτα θύματα τους ελαστικά εργαζόμενους και μετά τους μόνιμους.
3. Στρατηγικός στόχος να οικοδομήσουν ένα πανοπτικό μοντέλο αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης που όλοι ελέγχουν όλους μέσα από άκρως ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις. Επιδιώκει να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς σε «άβουλους και μοιραίους», «yes men», υπαλλήλους που πάσχοντας από μόνιμη οσφυοκαμψία ευθυγραμμίζονται με την εκπαιδευτική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης και την επίσημη κρατική διδακτική. Αυτό τον ρόλο παίζει η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.) που θεσμοθετήθηκε με βάση τον ν. 4112/2013 και διατήρησαν οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Υλοποιεί τον κοινό όλων των κυβερνήσεων και υπουργών παιδείας εδώ και δεκαετίες στόχο του φθηνού, ευέλικτου, πειθαρχημένου σχολείου των ταξικών φραγμών και του εξεταστικού μινώταυρου, του αποκλεισμού μεγάλου μέρους του μαθητικού πληθυσμού από το δημόσιο αγαθό της μόρφωσης με βάση τις κατευθύνσεις ΕΕ – ΟΟΣΑ – ΔΝΤ.
4. Με την αξιολόγηση κατακερματίζεται τόσο η προσωπικότητα του εκπαιδευτικού, όσο και η εκπαιδευτική διαδικασία. Και ακόμα χειρότερα επιχειρείται η ποσοτικοποίηση και μέτρηση χαρακτηριστικών της ανθρώπινης προσωπικότητας και στοιχείων της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Επιδιώκεται να επικυρωθούν ως αντικειμενικά μετρήσιμα στοιχεία της προσωπικότητας και νοητικές λειτουργίες των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως η διδακτική ή μαθησιακή ικανότητα, η πνευματική και επιστημονική συγκρότηση, η ικανότητα επικοινωνίας και ο τρόπος συμπεριφοράς, οι διαπροσωπικές σχέσεις, οι ιδέες, η φαντασία, η πρωτοβουλία κ.ά. Σε συνθήκες «αξιολογικής δικτατορίας» το παιδαγωγικό και διδακτικό έργο των εκπαιδευτικών μετατρέπεται σε ένα στεγνό διοικητικό μηχανισμό, συμπλήρωσης αριθμών και φορμών.
5. 
   Παρά τους ευφημισμούς και τις αγιογραφικές διακηρύξεις όλων των κυβερνήσεων για την αυτοαξιολόγηση, όχι μόνο δεν είναι «αθώα», αλλά συνδέεται άρρηκτα με την αξιολόγηση. Όλα τα εργαλεία της (άξονες, κριτήρια, δείκτες, φόρμες κ.α.), συγκροτούν τους όρους μιας διαδικασίας που καμία σχέση δεν έχει με εσωτερικές και ανατροφοδοτικές συλλογικές παιδαγωγικές λειτουργίες και δε θα μπορούσαν να γίνουν σε ένα αυταρχικό και ιεραρχικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αντίθετα η αυτοαξιολόγηση/αξιολόγηση διαμορφώνει μια δυναμική κωδικοποίησης, συγκρισιμότητας, διαφοροποίησης, κατάταξης και ανταγωνισμού των σχολικών μονάδων. Οδηγεί τους εκπαιδευτικούς σε ένα κυκεώνα συνεδριάσεων και γραφειοκρατικών διαδικασιών. Είναι μια διαδικασία αλλοτρίωσης και χειραγώγησης. Ένα «αδειανό πουκάμισο», μια ψευδαίσθηση συμμετοχής που νομιμοποιεί την κρατική εξουσία και τον έλεγχο. Έτσι η αυτοαξιολόγηση λειτουργεί ως «φύλλο συκής» ενός αυταρχικού, ιεραρχικού, συγκεντρωτικού και κομματικά ελεγχόμενου διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης.
6. Στην πρόταση για αυτοαξιολόγηση αποκρύπτεται συνειδητά η βασική παραδοχή για την εκπαίδευση: ότι οι κοινωνικές παράμετροι και καταστάσεις είναι αυτές που καθορίζουν το περιεχόμενο και τις διαδικασίες της. Η αυτοαξιολόγηση αποσιωπά συστηματικά τόσο την επίδραση των κοινωνικών ανισοτήτων και διαφορών στις σχολικές επιδόσεις όσο και τις ευθύνες της κρατικής πολιτικής. Αντί να αναγνωρίσει την κρατική ευθύνη στην διαμόρφωση των ταξικών ανισοτήτων, στην επιλογή σκοπών και στόχων, στον καταρτισμό των προγραμμάτων, στη συγγραφή των βιβλίων, στις ελλείψεις της υλικοτεχνικής υποδομής, στην απαξίωση του ανθρώπινου δυναμικού, φορτώνει τις ευθύνες στους εκπαιδευτικούς.
7. Η αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση, συνδέεται με την «αποκέντρωση» και την «αυτονομία» επιδιώκοντας τον περιορισμό ή και την κατάργηση της χρηματοδότησης από το κράτος και ωθεί τα σχολεία στην αναζήτηση χορηγών για την κάλυψη πάγιων και έκτακτων αναγκών και καταργεί σταδιακά τον όποιο ενιαίο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Κατηγοριοποιεί τις σχολικές μονάδες σε καλές και κακές, ανάλογα με τους χορηγούς και τα χρήματα που εξοικονομεί η καθεμιά, προωθώντας την ανταγωνιστικότητα μεταξύ τους, για να επιλεγούν ελεύθερα από περισσότερους γονείς. Ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για ένα πιο φτωχό και διαφοροποιημένο περιεχόμενο σπουδών και αναλυτικό πρόγραμμα.
8. Η αξιολόγηση προβάλλει το εκπαιδευτικό έργο ως προσωπική υπόθεση των εκπαιδευτικών. Επιδιώκει έτσι να τους ενοχοποιήσει στα μάτια των μαθητών τους και της κοινής γνώμης για την κρίση της εκπαίδευσης. Στο νέο πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί «χρεώνονται» την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους επιδιώκοντας να συνδέσει τις επιδόσεις των μαθητών με βάση και την τράπεζα θεμάτων με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών «Αγνοούνται» οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που διαμορφώνουν αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση των μαθητών από τα ασθενέστερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Παραλείπονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που οδηγούν στον Καιάδα της εγκατάλειψης του σχολείου και του αναλφαβητισμού. Η έκθεση Πισσαρίδη προτείνει συγκεκριμένα για την αντιμετώπιση της παραπάνω «αγκύλωσης» τα εξής: «Συνεχής αξιολόγηση με βάση κριτήρια όπως οι επιδόσεις των μαθητών, το ποσοστό εισαγωγής των μαθητών στα Πανεπιστήμια, οι ειδικές προκλήσεις κάθε σχολείου. Σύνδεση της χρηματοδότησης των σχολείων με την επίτευξη εκπαιδευτικών στόχων. Δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των αξιολογήσεων και σύγκριση μεταξύ των σχολείων με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών».
9. Oι σχολικές μονάδες βαθμολογούνται σε δεκαβάθμια κλίμακα και κατηγοριοποιούνται στην ψηφιακή πλατφόρμα του ΙΕΠ Έτσι όχι μόνο δε βελτιώνει την ποιότητα της εκπαίδευσης, αλλά λειτουργεί ως μηχανισμός αποδόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης με τη συρρίκνωση δαπανών, διορισμών και τις καταργήσεις τμημάτων και σχολείων… Η ποιότητα στην εκπαίδευση για τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς δεν είναι η μετρήσιμη αποδοτικότητα που σχετίζεται με τις προτεραιότητες των «αγορών». Η ποιότητα συμβαδίζει με την ενίσχυση και όχι την αποδόμηση της δημόσιας παιδείας, την προσπάθεια άρσης των κοινωνικών φραγμών για ένα σχολείο που χωρά όλους τους μαθητές.
10. Είναι χαρακτηριστική η μαρτυρία της Νταϊάν Ράβιτς, θεωρητικού της εκπαίδευσης, συγγραφέα και υφυπουργού Παιδείας του Τζορτζ Μπους για τις καταστροφικές συνέπειες της αξιολόγησης: «…η αξιολόγηση μετατράπηκε σε εφιάλτη για τα αμερικανικά σχολεία …Η τρέχουσα έμφαση στην αξιολόγηση έχει δημιουργήσει στα σχολεία μια τιμωρητική ατμόσφαιρα. … Η εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθούμε αναστατώνει τις κοινότητες, κατεδαφίζει σχολεία, χωρίς να τα βελτιώνει. Το σημαντικότερο όμως είναι πως δεν παράγουμε μια γενιά μαθητών με περισσότερες γνώσεις…»

10+1. Οι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε δικαίωμα να αντισταθούν στον ασφυκτικό έλεγχο του νεο-επιθεωρητισμού, όπως διανθίζεται με τα μέτρα και τους δείκτες σύμφωνα με τα πρότυπα της «ελεύθερης αγοράς». Γιατί «ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (Δ. Γληνός). Έχουν χρέος να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός μορφωτικού κοινωνικού κινήματος που θα διεκδικεί έναν «άλλο» ρόλο για τον εκπαιδευτικό και την εκπαίδευση. Για ένα σχολείο της ολόπλευρης γνώσης και μόρφωσης και όχι των δεξιοτήτων και της προετοιμασίας του φθηνού ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Ένα σχολείο που ο εκπαιδευτικός θα εκπληρώνει το ρόλο του ως παιδαγωγός και όχι ως ιμάντας μεταφοράς πληροφοριών και καταγραφέας επιδόσεων.

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΔΟΕ: Πώς νικά αυτός που έχασε!

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών και άλλοι συνάδελφοι βρέθηκαν από νωρίς στο NOVOTEL για να διαμαρτυρηθούν με πανό και συνθήματα για το γεγονός ότι θα γινόταν κεκλεισμένων των θυρών η ολομέλεια των προέδρων της ΔΟΕ. Στο τέλος, το ΔΣ της ομοσπονδίας αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να δεχτεί παρατηρητές. Οι εργασίες άρχισαν με πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, υπήρχε ένταση και με το παραμικρό η ΔΑΚΕ και η ΔΗΣΥ απειλούσαν να αποχωρήσουν.

Μετά την εισήγηση του προέδρου της ΔΟΕ, ακολούθησαν οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων. Η συναισθηματική φόρτιση που έσπαγε τη φωνή αρκετών προέδρων ΣΕΠΕ, μετέφερνε το κλίμα οργής και αγωνίας που επικρατεί στη βάση του κλάδου. Μόνο τρεις ΣΕΠΕ τάχθηκαν υπέρ τω λεγόμενων «ενιαίων κειμένων». Όλες οι υπόλοιπες είχαν απόφαση για συνέχιση της απεργίας/αποχής και οι άσκησαν σκληρή κριτική τόσο στο περιεχόμενο των ενιαίων κειμένων όσο και στο χρόνο που τα έστειλαν. Αυτό που καταγράφηκε με απόλυτη σαφήνεια ήταν η απόρριψη των ενιαίων κειμένων και η καθαρή επικράτηση της συνέχισης της απεργίας αποχής. Κάποιοι σύλλογοι είχαν αποφασίσει να προκηρύξουν μόνοι τους απεργία/αποχή σε περίπτωση που δεν το αποφάσιζε η ολομέλεια προέδρων.Στο τέλος, η πλειοψηφία φιμώθηκε και νίκησε αυτός που έχασε! Πώς έγινε το θαύμα; Εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το καταστατικό που δίνει στο ΔΣ της ΔΟΕ σημαντικές εξουσίες ενώ η ψήφος των προέδρων έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα αν δεν μεταφέρουν απόφαση Γ.Σ. με απαρτία. Δεν έγινε καμιά ψηφοφορία, δεν πάρθηκε καμία απόφαση. Την τελική απόφαση έπρεπε να την πάρει το ΔΣ της ΔΟΕ. Αν συνεδρίαζε εκείνη την ώρα, δεν θα μπορούσε εύκολα να παρακάμψει τις αποφάσεις της βάσης του κλάδου. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας δεν δεσμεύτηκε πότε θα συνεδριάσει το ΔΣ για να αποφασίσει. Ξεκαθάρισε πως ισχύει η τελευταία απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ που εισηγείται τα «ενιαία κείμενα»!

Κανένα χαμός δεν έγινε στην ολομέλεια προέδρων! Μόνο στο πίσω μέρος της αίθουσας άνοιξαν δυο πανό, το ένα των Αγωνιστικών Κινήσεων-το άλλο ανυπόγραφο, και ακούστηκαν συνθήματα. Στην αίθουσα είχαν παραμείνει ελάχιστοι πρόεδροι. Οι θέσεις όπου καθόταν η ΔΑΚΕ και η ΔΗΣΥ είχαν αδειάσει από το μεσημέρι ενώ η εικόνα των υπόλοιπων δυνάμεων ήταν αξιοθρήνητη.

Το σύνολο της συνδικαλιστικής ηγεσίας απέδειξε πως ούτε θέλει ούτε μπορεί να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων της περιόδου και να υλοποιήσει την απόφαση της βάσης του κλάδου, που ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως η απεργία/αποχή έχει κριθεί παράνομη και επιμένει στην επαναπροκήρυξή της.Ας δούμε όμως αναλυτικά ποια ήταν η στάση των παρατάξεων που έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά μόλις η κυβέρνηση απείλησε με το όπλο της νομιμότητας.

Η αμηχανία του προέδρου κατά την εισήγηση αλλά κυρίως το κόμπιασμα της φωνής του κατά το ολιγόλεπτο κλείσιμό του, φανέρωνε το ζόρι της ΔΑΚΕ που πολιτικά ανήκει στο κυβερνητικό κόμμα αλλά συνδικαλιστικά πρέπει να εκφράσει έναν κλάδο που η κυβέρνηση θέλει να συντρίψει. Ο εκνευρισμός των προέδρων που ανήκουν στη ΔΑΚΕ ήταν ολοφάνερος. Είναι καθαρό πως η ΔΑΚΕ δεν θα προβεί ως παράταξη σε ενέργειες που θα κοντράρουν παραπέρα την κυβέρνηση.

Η ΔΗΣΥ το μόνο που είχε να πει είναι να έχουμε προτάσεις για όλα τα ζητήματα και να υπερασπιστούμε τους θεσμούς, εννοώντας κυρίως τους αιρετούς. Η ΕΡΑ σε διπλό ρόλο συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης υπερασπίστηκε τα ενιαία κείμενα.Το ΠΑΜΕ τάχτηκε με τη συνέχιση της απεργίας/αποχής την οποία ζήτησε να επαναπροκηρύξει το ΔΣ της ΔΟΕ. Προφανώς ευελπιστεί να τη βγάλει καθαρή καλώντας τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν τον προγραμματισμό του, προβάλλοντας τα «ταξικά» σωματεία του και χωρίς να λέει κουβέντα για το τι θα κάνει από δω και πέρα στις ΣΕΠΕ που ελέγχει.

Οι Παρεμβάσεις εμφανίστηκαν διασπασμένες. Ένα τμήμα τους, που μάλλον είναι πλειοψηφικό, εισηγήθηκε τα λεγόμενα «ενιαία κείμενα» και συνεργάστηκε με ΔΑΚΕ, ΕΡΑ, ΑΕΕΚΕ για να περάσουν. Αντάλλαξε πολλές φιλοφρονήσεις με τη ΔΑΚΕ και τον πρόεδρο. Το άλλο τμήμα των Παρεμβάσεων, που δεν είναι ομοιογενές, τάχθηκε με τη συνέχιση της απεργίας/αποχής αλλά φάνηκε αδύναμο να κάνει οτιδήποτε άλλο πέρα από το να καταγράψει τις θέσεις του.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, παρά το γεγονός ότι δεν εκπροσωπούμασταν στην ολομέλεια προέδρων, πήραμε την πρωτοβουλία να θέσουμε το ζήτημα του συντονισμού εκείνων των κομματιών που θέλουν ο αγώνας να συνεχιστεί και να μην κλείσει με την άνευ όρων παράδοση του κλάδου. Προτείναμε τον συντονισμό όλων των κομματιών που θέλουν να συμβάλουν σε αυτή την υπόθεση είτε ως μέλη Διοικητικών Συμβουλίων είτε ως εκπρόσωποι παρατάξεων και άλλων συλλογικοτήτων είτε ως ανέντακτοι συνάδελφοι.

Συγκεκριμένα, τονίσαμε την ευθύνη που έχουμε απέναντι στον κλάδο και προτείναμε συνάντηση μετά την ολομέλεια για να συνεννοηθούμε. Δεν έγινε τελικά αυτή η συνάντηση και υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό. Θεωρούμε πως θα έδινε κουράγιο στους συναδέλφους μια κίνηση που με σαφήνεια θα έβγαινε μπροστά να πει «Δεν κάνουμε πίσω!». Η αλήθεια είναι πως οι δυνάμεις που έχουν πραγματική έγνοια είναι μικρές αλλά εκφράζουν την πλειοψηφία και τις διαθέσεις του κλάδου. Θα επιμείνουμε. Το βάρος πέφτει στα πρωτοβάθμια σωματεία. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να δούμε τις αδυναμίες μας κατάματα με πρώτη τη μικρή συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις. Τις αποφάσεις τις υλοποιούν αυτοί που τις ψηφίζουν κι αυτό σημαίνει δέσμευση και υποχρέωση.

Οι ΣΕΠΕ και οι ΕΛΜΕ αυτή την εβδομάδα που έρχεται πρέπει να κηρύξουν στάσεις εργασίας για να μη γίνουν σύλλογοι διδασκόντων για την αξιολόγηση.

Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Έχουμε όλοι καθήκον να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Ανταπόκριση από τη ΔΟΕ, της Βαγγελιώς Δερμιτζάκη, δασκάλας

Για την ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ: Βασιλικότεροι του βασιλέως

Κείμενο εκπαιδευτικού για την ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ μετά τη συνεδρίαση των προέδρων των ΕΛΜΕ
Η ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ για το πραξικόπημα στη ΓΣ Προέδρων, αντί να απολογείται, στοιβάζει τα ψέματα και τις ανακρίβειες πάνω στις εσωτερικές αντιφάσεις του κειμένου.

Οι ΣΥΝΕΚ λένε ότι ήθελαν να βγει μια ανακοίνωση της ΟΛΜΕ που να «ενημερώνει» για τους… κινδύνους του αγώνα. Μα την έβγαλαν, μαζί με ΔΑΚΕ και ΠΕΚ! Είναι η «ενημέρωση» της ΟΛΜΕ που, αξιοσημείωτα, είναι κόπι-πέιστ από το κεντρικό κομμάτι της ανακοίνωσης των ΣΥΝΕΚ. Γιατί δεν την είχαν βγάλει ως –κατάπτυστη και ψευδολόγο- εισήγηση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ, ΠΡΙΝ γίνει η νοθευμένη ΓΣ των Προέδρων; Επειδή ακριβώς θα τη συζητούσαν οι ΓΣ των ΕΛΜΕ και θα κατέρρεε κάθε ψεύδος της. Επειδή θα εκτίθετο δημόσια η απεργοσπαστική συμμαχία ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ.

Γιατί ΠΕΚ-ΔΑΚΕ ψήφισαν εύκολα αυτήν την «θέση» των ΣΥΝΕΚ; Επειδή όλοι αυτοί (αναφέρομαι στις ηγεσίες) έχουν κοινή απεργοσπαστική θέση που στηρίζουν με ψέματα και κινδυνολογία. Και επειδή όλοι αυτοί έχουν πάρει θέση κατά της δημοκρατίας στο συνδικάτο –νόθευσαν το αποτέλεσμα της ΓΣ Προέδρων, έκαναν… ανυπακοή στις αποφάσεις των ΕΛΜΕ, για να σπάσουν το ηθικό όλων των συναδέλφων και την απεργία-αποχή. Δεν είναι τυχαίο ότι η ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ δεν χρεώνει τίποτα στους προέδρους της ΔΑΚΕ, που άλλωστε έκαναν ότι και κάποιοι δικοί τους πρόεδροι.
Τι λέει λοιπόν αυτή η «ενημέρωση» των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ/«ΟΛΜΕ»; Ποια είναι τα ψεύδη της;
Χοντρό κινδυνολόγο ψέμα πρώτο: η νόμιμη επαναπροκήρυξη απαιτεί προσωπικό ασφαλείας. Αυτό δεν το είπε ούτε καν η κατά παραγγελία πρωτόδικη απόφαση κατά της ΟΛΜΕ! Βασιλικότεροι του βασιλέως και… «δικαστικότεροι» των δικαστών οι ΣΥΝΕΚ! Ούτε οι εντολοδόχοι δικαστές δεν τόλμησαν τέτοια διατύπωση, επειδή προσωπικό ασφαλείας, μέχρι και κατά τον νόμο Χατζηδάκη, ορίζεται στις περιπτώσεις που απειλείται η ασφάλεια των εγκαταστάσεων! Αλλά με την αποχή εμείς είμαστε παρόντες στα σχολεία κανονικά!

Χοντρό κινδυνολόγο ψέμα δεύτερο: η «νόμιμη επαναπροκήρυξη» απαιτεί να αλλάξουμε αιτήματα για να μην βγει καταχρηστική! Μα ΚΑΝΕΝΑ δικαστήριο δεν την έβγαλε καταχρηστική! Αυτό ήθελε η Κεραμέως και δεν το πέτυχε! Άρα ΔΕΝ χρειάζονται καν άλλα αιτήματα για όποιον θέλει να γίνει «νόμιμη επαναπροκήρυξη». Αν μεθαύριο ένα άλλο δικαστήριο έβγαζε μια επαναπροκηρυγμένη απεργία ως «καταχρηστική», ΤΟΤΕ θα έπρεπε να προχωρήσουμε με όπλο τη μαζικότητά μας κόντρα σε δικαστές και νόμους. Ε, ας πλήρωνε ΤΟΤΕ η ΟΛΜΕ 3000 ευρώ πρόστιμο. Εκατομμύρια ευρώ έχει στα ταμεία της… Οι ΣΥΝΕΚ όμως θέλουν να σταματήσουν την απεργία-αποχή ΣΗΜΕΡΑ, πιο μπροστά και από τους κατά παραγγελία δικαστές της Κεραμέως.

Μεγάλο κινδυνολόγο ψέμα τρίτο: η νόμιμη επαναπροκήρυξη απαιτεί προσωπικό ελάχιστης εργασίας. Αυτό μέχρι και ο νόμος Χατζηδάκη λέει ότι αφορά τη συνέχιση παροχής κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών (από ΝΠΔΔ, εργαζόμενους με σχέση ιδ. δικαίου, ΟΤΑ)… Η αξιολόγηση στην Παιδεία ΔΕΝ είναι τέτοια. Η κατάπτυστη πρωτόδικη απόφαση είχε δεχτεί βέβαια αυτό το «προσωπικό». Αλλά το Εφετείο, όχι ευθέως είναι αλήθεια, αλλά με τεχνική πλαγιότητα, δεν καταδίκασε την ΟΛΜΕ ούτε για το προσωπικό ελάχιστης εργασίας! Που και ΑΝ την καταδίκαζε, δεν θα ήταν «εκτεθειμένο» το… 1/3 των συναδέλφων (ποιοι ακριβώς; σε κληρωτίδα θα έμπαιναν τα ονόματα;), αλλά όλοι και κυρίως το ΔΣ της ΟΛΜΕ! Βασιλικότεροι του βασιλέως, που ό,τι προλαβαίνουν λένε…

Μικρό κινδυνολόγο ψέμα τέταρτο: ο νόμος Χατζηδάκη απαιτεί να πάμε στον ΟΜΕΔ για διάλογο με το υπουργείο. Μα ο διάλογος δεν είναι καινοτομία του νόμου Χατζηδάκη, αλλά απαίτηση προηγούμενων νόμων (ν. 2224/1994). Γι’αυτό την περσινή χρονιά η ΟΛΜΕ είχε προσφύγει στον «διάλογο» και γι’αυτό φέτος ισχυρίστηκε στα δικαστήρια ότι διάλογος έγινε πέρσι –χωρίς ευτυχή κατάληξη φυσικά. Άσχετα που τα κατάπτυστα δικαστήρια δεν δέχτηκαν το επιχείρημα, ωστόσο τεχνικά είναι εύκολο και γρήγορο να γίνει πρόσκληση σε διάλογο και να επαναπροκηρυχθεί η απεργία νόμιμα. Χωρίς καν εντωμεταξύ η ΟΛΜΕ (αν δεν θέλει να προδώσει τον αγώνα και να αποσυσπειρώσει) να πρέπει να πει ρητά στους συναδέλφους να πάψουν την αποχή. Με τον τρόπο που τη συνεχίζουν ήδη πολλές ΕΛΜΕ, κόντρα και στην προδοσία της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΟΛΜΕ -και με πολλούς άλλους τρόπους.

Τέτοια ανόητα ψέματα, δέχτηκαν ΔΑΚΕ-ΠΕΚ-ΣΥΝΕΚ να φτάσουν στον κλάδο μέσω ΟΛΜΕ.

Τέτοια ψέματα, πολύ σωστά δεν δέχτηκαν Παρεμβάσεις-ΠΑΜΕ να φτάσουν στον κλάδο μέσω ΟΛΜΕ.

Καθόλου τυχαία οι ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ, όχι μόνο δεν έστειλαν πολιτική-συνδικαλιστική εισήγηση της ΟΛΜΕ στις ΓΣ, όχι μόνο δεν είχαν δική τους τέτοια εισήγηση στις ΓΣ, αλλά δεν επέτρεψαν ούτε νομική εισήγηση να υπάρξει. Επειδή τέτοια ψέματα, ούτε η νομική σύμβουλος της ΟΛΜΕ θα έλεγε ΑΝ η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ της ζητούσε να κάνει νομική εισήγηση. Μπορεί η νομική σύμβουλος να πληρώνεται από την ΟΛΜΕ, αλλά είναι και επαγγελματίας που έχει κι άλλες δουλειές, ώστε δεν θα διακύβευε το κύρος της για να διασπείρει νομικά ψέματα για χάρη κάποιων κυβερνητικών συνδικαλιστών. Είναι τόσο αισχρή η συμπεριφορά αυτών των παρατάξεων, δήθεν επικαλούμενων τον νόμο, που ενώ η Ε’ ΕΛΜΕ Θεσ/νικης, προνοώντας, κατέθεσε στη ΓΣ των Προέδρων γραπτή εξώδικη πρόταση (σύμφωνη με την απόφαση του Εφετείου) για νόμιμη επαναπροκήρυξη της απεργίας, συνταγμένη από δικηγόρο νωρίτερα, το Προεδρείο της ΟΛΜΕ ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΕ αυτή να συζητηθεί. Χωρίς το ίδιο να έχει επεξεργαστεί νομική αντιπρόταση, όπως είπαμε. Τη στιγμή που το Εφετείο είχε κλείσει το μάτι στη νόμιμη συνέχιση της απεργίας, μη βγάζοντάς την καταχρηστική, αντίθετα με ό,τι ήθελε η Κεραμέως. Την απογοήτευση της τελευταίας έσπευσαν και οι ΣΥΝΕΚ να ανακουφίσουν με το πραξικόπημα που οργάνωσαν από κοινού με τη ΔΑΚΕ.

Οι ΣΥΝΕΚ φάσκουν και αντιφάσκουν, όταν παραδέχονται ότι οι ΓΣ της Α’Πέλλας και του Ηρακλείου, με δικούς τους προέδρους-απεσταλμένους στην ΓΣ Προέδρων, είχαν απόφαση για νόμιμη επαναπροκήρυξη της αποχής. Αλλά αυτοί οι πρόεδροι ούτε τη νόμιμη ψήφισαν τελικά! Καταψήφισαν την τελική συνδιαμορφωτική πρόταση που έλεγε για συνέχεια με κάθε νόμιμο και συνδικαλιστικό μέσο (ρητά και την «επαναπροκήρυξη»), αυτήν που συνέθετε τις περισσότερες αποφάσεις ΕΛΜΕ. Οπότε οι ΣΥΝΕΚ αρχίζουν να λένε ότι δεν υπήρχε «πραγματικά» νόμιμη επαναπροκήρυξη. Και «πραγματικό» είναι ό,τι ορίζουν αυτές ως ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ και όχι οι ΓΣ και ο κλάδος… Μας λένε δηλαδή ότι αυτές οι δυο ΕΛΜΕ – και πολλές άλλες- ψήφισαν δήθεν παράλογη «νόμιμη επαναπροκήρυξη», ότι δήθεν δεν υπάρχει «νόμιμη επαναπροκήρυξη» για όλους τους απεργούς! Όπως «εξηγήθηκε» (καλό αστείο!) επί τόπου, από ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ! Ακόμη κι έτσι να ήταν, οι πρόεδροι ήταν υποχρεωμένοι να ψηφίσουν Ο,ΤΙ τους διέταξαν οι ΕΛΜΕ, ασχέτως αν η δική τους… μεγάλη ευφυία το κρίνει «παράλογο». Άλλως, έπρεπε να παραιτηθούν. Δεν μπορεί καθένας εκπρόσωπος να κάνει ό,τι του καπνίσει, με το … επιχείρημα ότι την απόφαση μιας ΓΣ την κρίνει (αυτός, ατομικά και παραταξιακά) σαν παράλογη… Ακριβώς τότε εκπροσωπεί τον εαυτό του και όχι μια ΕΛΜΕ.

Για κάτι τέτοιες «περιπτώσεις» προέδρων, ήταν που σωστά διαμορφώθηκαν αυτοστιγμεί και κατατέθηκαν (όπως συχνά γίνεται, ειδικά όταν η ΟΛΜΕ δεν έχει στείλει συγκεκριμένη εισήγηση) ΠΟΛΛΕΣ προτάσεις προς ψήφιση. Είναι γελοίο να επικρίνεται κάποιος που ενώ η ΓΣ της ΕΛΜΕ του αποφάσισε για «συνέχιση», αυτός πολύ σωστά ψήφισε ΚΑΘΕ εκδοχή πρότασης που κατέληγε σε «συνέχιση» της αποχής. Είναι γελοίο το λογοπαίγνιο με τις λέξεις «συνέχιση» και «επαναπροκήρυξη» που προφασίζονταν διάφοροι οι πρόεδροι της ΔΑΚΕ και των ΣΥΝΕΚ για να μην ψηφίσουν και να μην πάρει 66,7% καμία πρόταση. Οι ΣΥΝΕΚ ποια ακριβώς κριτική ασκούν στους ΔΑΚίτες προέδρους; Στην ανακοίνωσή τους, καμία βέβαια. Όταν ψηφίζει για «επαναπροκήρυξη», εννοείται ότι αυτό είναι μια νομότυπη μορφή «συνέχισης» και όχι… «διακοπής» της απεργίας. Όταν ψηφίζει κανείς «συνέχιση», ε τότε η «επαναπροκήρυξη» είναι ο πιο εύκολος τρόπος (αφού είναι ο νόμιμος) για τη «συνέχιση», άρα επίσης καλύπτει τη γενικόλογη συνέχιση. Δεν υπήρχε καμία ΕΛΜΕ που να έλεγε «συνέχιση» μόνο με παράνομο τρόπο, ούτε καμία που να έλεγε για νόμιμη επαναπροκήρυξη επισημαίνοντας ότι θα πρέπει η απεργία να μην… συνεχιστεί. Το κωμικοτραγικό είναι ότι υπήρξαν πρόεδροι που ενώ στις αποφάσεις των ΕΛΜΕ τους υπήρχαν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ «λεξούλες», αυτοί δεν ήθελαν να ψηφίσουν ΤΙΠΟΤΑ. Κάποιοι λέγοντας και ψέματα για τις αποφάσεις των ΕΛΜΕ τους! Το κωμικοτραγικό είναι ότι ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ μοίρασαν την προδοσία μεταξύ τους έτσι ώστε υπήρξαν ΕΛΜΕ (π.χ. Ημαθίας) όπου ψήφιζαν η ΔΑΚΕ «λευκό» και οι ΣΥΝΕΚ «κατά»… Βασιλικότεροι του βασιλέως…
Οι παρατάξεις αυτές απλά δεν ήθελαν κανενός είδους συνέχεια της αποχής, ούτε νόμιμη (η επαναπροκήρυξη που μπορούσε να γίνει, έστω για ένα διάστημα) ούτε παράνομη… Και προσπαθούν να καπελώσουν τον κλάδο με την απεργοσπασία τους…

Καταλήγοντας, οι ΣΥΝΕΚ φάσκουν και να αντιφάσκουν λέγοντας ότι δεν γίνεται ή δεν πρέπει να γίνει νόμιμη αποχή (για να μην σεβαστούμε τον νόμο Χατζηδάκη), αλλά και ότι είναι ενάντιες στο να γίνει παράνομη αποχή λόγω «συνεπειών»! Ούτε νόμιμη, ούτε παράνομη! Άλλα έλεγαν όμως πριν είκοσι μέρες! Ίσως πίστευαν ότι ο κλάδος δεν θα συμμετείχε μαζικά, με τον ίδιο τρόπο που ο Τσίπρας πίστευε το 2015 ότι ο λαός θα ψηφίσει ΝΑΙ στα Μνημόνια… Ίσως πόνταραν στην κήρυξη της απεργίας ως «καταχρηστικής» από το Εφετείο… Πάντως τώρα οι ΣΥΝΕΚ απλά επιχειρηματολογούν με ψεύδη να σπάσει η απεργία-αποχή, ενώ μέχρι και τα δικαστήρια μας αφήνουν παράθυρο για το αντίθετο! Βασιλικότεροι του βασιλέως!

Ενώ ο κλάδος πλειοψηφικά έχει αψηφήσει ως τώρα όλων των ειδών τις πειθαρχικές απειλές. Ενώ έχει συμμετάσχει σε μια προφανώς παράνομη 24ωρη απεργία (αφού δεν σεβάστηκε ΚΑΜΙΑ από τις διατυπώσεις του ν.Χατζηδάκη) χωρίς συνέπειες, την μεγαλύτερη εδώ και οχτώ χρόνια! Ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλές παράνομες διαδηλώσεις (αφού ΚΑΜΙΑ δεν σεβάστηκε ΚΑΜΙΑ από τις διατυπώσεις του ν.Χρυσοχοΐδη)! Προφανώς, τους απεργοσπάστες συνδικαλιστές των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ, τους ενοχλεί η… ατιμωρησία που απολαμβάνει ένα κίνημα όταν είναι ΜΑΖΙΚΟ. Γι’αυτό η ΔΑΚΕ, στην τοποθέτησή της ως παράταξη στη ΓΣ των Προέδρων, εξέφρασε την… αγανάκτησή της που οι εκπ/κοι δεν έχουμε τιμωρηθεί ως τώρα για την απεργία-αποχή ούτε από την κάμερα στις τάξεις, ούτε από την τηλεκπαίδευση στις καταλήψεις, ούτε από την ψευτοαξιολόγηση, ούτε από την κατάθεση βαθμολογίας στα περσινά τετράμηνα… (Να χαίρονται τους συμμάχους τους στις ΣΥΝΕΚ… Άντε και συγκυβέρνηση!) Γι’αυτό και όλοι οι υπόλοιποι λέμε ότι ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΗ η μαζικότητα μας προστατεύει όλους από πειθαρχικές συνέπειες.

Άλλωστε, τι προτείνουν οι ΣΥΝΕΚ; «Ό,τι η ΔΟΕ», λένε. Μα στη ΔΟΕ, ΔΕΝ έγιναν καν ΓΣ όλων των πρωτοβάθμιων σωματείων (δεν το απαιτεί το καταστατικό τους), οπότε η πρόταση της ΔΟΕ είναι πρόταση βασικά των ίδιων παρατάξεων (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ) που έχουν πλειοψηφία στο… ΔΣ της. Το ότι ένα μέλος αριστερής παράταξης (Παρεμβάσεων) έκανε μέγα λάθος να στηρίξει αυτήν την πρόταση που θα περνούσε ούτως ή άλλως, δεν δικαιώνει σε τίποτα τους συστηματικούς απεργοσπάστες. Πρόκειται για αστεία όσο και επικίνδυνη πρόταση. Να σταματήσουμε την αξιολόγηση συμμετέχοντας και βάζοντας όλοι άριστα σε όλα… Λες και είναι ηλίθιοι οι εκπ/κοι σε ΗΠΑ, Αγγλία, Αυστραλία, Βέλγιο κλπ κλπ, που δεν το… σκέφτηκαν αυτό, έχουν νιώσει στο πετσί τους τι σημαίνει αξιολόγηση όλα αυτά τα χρόνια και μας στέλνουν συγχαρητήρια για τις απεργίες μας… Μα η αξιολόγηση των σχολείων και των εκπ/κων ΔΕΝ θα βασιστεί κυρίως στα «άριστα» των Συλλόγων. Θα βασιστεί στις εξετάσεις των παιδιών (από Στ’ Δημοτικού…) και στην αξιολόγηση διορισμένων δ/ντων, συμβούλων-επιθεωρητών και θεσμών του υπουργείου, με θέματα υπουργείου, με κριτήρια υπουργείου και με ντιρεκτίβες υπουργείου για το πόσα και πόσοι πρέπει να «κόβονται». Από εκεί και πέρα, ό,τι «άριστα» βάλει κανείς (που σιγά μην τηρηθεί ενιαία στάση σε αυτό μετά από προδοσία της συλλογικής αποχής) θα στραφεί μέχρι και εναντίον του… Αν είναι όλα «άριστα», τότε γιατί έβαλε μέτρια ο αξιολογητής, γιατί οι μαθητές σου έγραψαν χάλια στην Τράπεζα Θεμάτων, γιατί απέτυχαν στην PISA της Στ’ Δημοτικού και της Γ’ Γυμνασίου; Πάρε λοιπόν και ένα «ανεπαρκής» για πλημμελή άσκηση αυτοαξιολογητικών καθηκόντων… Και ούτω καθεξής. Από τη στιγμή που ο κλάδος δώσει συναίνεση σε μια στημένη διαδικασία-σφαγείο, θα παίζει ήδη με πολύ χειρότερους όρους ΚΑΙ απέναντι σε πειθαρχικές ποινές και αυθαιρεσίες. Ξέρουμε την διεθνή πείρα. Π.χ. στις ΗΠΑ, 70% των δημόσιων σχολείων «αξιολογούνται» ως ανεπαρκή, κάποια έχουν κλείσει και έτσι μέσα σε 20 χρόνια έχουν δημιουργηθεί πολιτειακές νομοθεσίες που «αναγκαστικά» επιτρέπουν τάξεις χωρίς άνω όριο μαθητών (π.χ. Βιρτζίνια) και άλλες που επιτρέπουν… σαράντα έξι άτομα ανά τάξη στο δημοτικό (π.χ. Καλιφόρνια) και πενήντα σε λυκειακές τάξεις (π.χ. Ν.Υόρκη)!

Όσο για τις απειλές «ποινικών κυρώσεων» που αφήνουν αόριστα να αιωρούνται οι ΣΥΝΕΚ, τι να πει κανείς; Ποιες είναι αυτές άραγε και σε ποιους απευθύνονται; Φοβούνται ότι οι δικαστές θα διατάξουν την προσωποκράτηση των συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ αν κηρύξουν ή συνεχίσουν «παρανόμως» μια απεργία; Ας το τολμήσουν και θα γίνει βατερλό για την κυβέρνηση, θρίαμβος και ηρωοποίηση για της ηγεσία της ΟΛΜΕ… Αλλά αν τελοσπάντων ο κλάδος αποφασίζει να προχωρήσει, προφανώς όσοι συνδικαλιστές δεν αντέχουν και ταυτόχρονα δεν θέλουν να υιοθετήσουν χουντικές, πραξικοπηματικές τακτικές, θα πρέπει το λιγότερο να παραιτηθούν και να αντικατασταθούν με ικανότερους… Αλλά οι ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ δεν ενδιαφέρονται για τις -απίθανες- ποινικές συνέπειες… Ενδιαφέρονται να σπάσει η απεργία-αποχή με κάθε τρόπο.

Όπως καταλαβαίνει κανείς, οι ΣΥΝΕΚ ό,τι προλαβαίνουν γράφουν. Η αλήθεια είναι μία, τα ψέματα μπορούν να είναι άπειρα και δεν έχεις πάντα χρόνο να απαντήσεις σε όλα… Ρίξε λάσπη ή φόβο κι όλο και κάτι θα μείνει. Ε, όχι. Άπαξ και καταλάβει κανείς την απάτη, γλιτώνει δυνάμεις αν απλώς κλείσει τα αυτιά στους Εφιάλτες. Και συνεχίσει τον αγώνα όπως θέλει η πλειοψηφία του κλάδου και όπως ήδη σαράντα ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ προσπαθούν να υλοποιήσουν στην πράξη. Ένας δίπλα στον άλλο, δεν έχουμε να φοβηθούμε ούτε καν νόμους και δικαστές. Ίσα-ίσα. Οι δικαστές μπορεί να τύχει και να μας φοβηθούν, όπως και έκανε το Μονομελές Εφετείο, ακυρώνοντας τις προθέσεις της τηλε-υπουργού.

Συμπέρασμα:
Υπάρχουν κατά βάση δυο γραμμές. Η μια (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ) λέει όχι απεργία-αποχή, ούτε παράνομα, ούτε νόμιμα. Δεν θέλουμε να νικήσει η απεργία, επειδή είμαστε ή θα είμαστε κυβέρνηση που θα περάσει αντίστοιχη αξιολόγηση. Αλίμονο αν ο κλάδος και οι εργαζόμενοι γενικά, καταλάβουν τη δύναμή τους, καταλάβουν ότι μπορούν να σταματάνε κάθε αντιλαϊκό νόμο…

Η άλλη της, μέχρι σήμερα, πλειοψηφίας του κλάδου (και ποικίλων αριστερών παρατάξεων), στηρίζει την συνέχιση της αποτελεσματικής και μαζικής αποχής με κάθε πρόσφορο μέσο. Για όσο υπάρχουν νομικά παράθυρα, τότε και με αυτά. Επειδή αυτά γρήγορα θα εκλείψουν (με κάποιο… επόμενο δικαστήριο;), τότε με όπλο την πολυδοκιμασμένη μαζικότητα. Τα πειθαρχικά που μπορεί να φαντασιωθεί η Κεραμέως θα της γύριζαν μπούμερανγκ αν τα εφάρμοζε, αλλά όπως και να’χει θα τα αντιμετωπίζαμε συλλογικά, όπως μέχρι τώρα. Και πάντα θα υπήρχε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι συναδέλφων που θα έμεναν στον αγώνα μπλοκάροντας την ψευτοαξιολόγηση, κάθε μέρα θυμώνοντας πιο πολύ με τις μεθοδεύσεις δικαστών και κυβερνητικών συνδικαλιστών, κάθε μέρα εμπνέοντας και άλλους… Αλλά το να υπερβάλουμε τους κινδύνους, να τρομοκρατούμε, να ζητάμε… περισσότερη πυγμή από το Υπουργείο και από πάνω να παραβιάζουμε τις αποφάσεις των ΓΣ με το έτσι θέλω, ε, αυτό ταιριάζει μόνο στην ανίερη συμμαχία ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ…

Γι’ αυτό η βάση του κλάδου πρέπει να παρέμβει. Στις ΓΣ των αδικημένων ΕΛΜΕ, να αποφασίσει διαγραφή των ανάξιων προέδρων. Σε όλες τις ΓΣ να ζητηθεί παραίτηση του Προεδρείου της ΟΛΜΕ που συντόνισε το πραξικόπημα, συνέχιση της αποχής με κάθε τρόπο και νέα ΓΣ Προέδρων. Ειδάλλως, η επίθεση του Υπουργείου θα αποθρασυνθεί. Ήδη αυτό γίνεται, με τις μεθοδεύσεις κατάργησης εκατοντάδων, τμημάτων, (αλλά και σχολείων στην Κρήτη), με τις «φήμες» για νέες καταργήσεις μαθημάτων από το Λύκειο και υπεύθυνων εργαστηρίων από την Τεχνική, κοκ… Όπως είχε γίνει και μετά την προδοσία του 2013… Δεν θα το επιτρέψουμε!

Βασίλης Μορέλλας, Εκπαιδευτικός 21-10-2021

πηγή: https://drepani.gr/index.php/ekpaideusi/item/10845-gia-tin-anakoinosi-ton-synek-vasilikoteroi-tou-vasileos?fbclid=IwAR1xuCvJq1aCciT08Ibege3zr7UW6fHHeVSdVrREyuKmg_IHe2riQ6YqpQA

μορφή PDF

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ: Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ ζητά από τα δικαστήρια να αυτοδιοριστεί! Η πρωτοφανής αντιδημοκρατική εκτροπή δεν θα περάσει

Καταδίκη της αστυνομικής βίας απέναντι στους κατοίκους της Τήνου

ΓΣ Προέδρων ΕΛΜΕ 16-10-2021: Πρόεδροι Αλλάζουν τις Αποφάσεις των ΕΛΜΕ τους για να μη Περάσει η Απεργία-Αποχή

ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ ξεπούλησαν τον αγώνα των εκπαιδευτικών!Δεν υποστέλλουμε τη σημαία της απεργίας – αποχής!

Ψήφισμα της ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ 25/09/2021 για τα rapid test στους εκπαιδευόμενους στα ΣΔΕ